Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

2013 : Έτος Κ. Π. Καβάφη


Στον Κ. Π. Καβάφη θα είναι αφιερωμένο το έτος 2013 με αφορμή τη συμπλήρωση 150 χρόνων από τη γέννηση του Αλεξανδρινού ποιητή (1863 – 1933), όπως αποφάσισε το Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων, Αθλητισμού και Πολιτισμού.
 Τον κεντρικό σχεδιασμό του προγράμματος δράσεων για το «Έτος Κ.Π. Καβάφη» θα έχουν η Γενική Διεύθυνση Σύγχρονου Πολιτισμού και η Διεύθυνση Γραμμάτων του ΥΠΑΙΘΡΗΠΑ, καθώς και το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕ ΒΙ).
 Οι φορείς αυτοί θα συνεργαστούν με το Ίδρυμα Ωνάση (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών), το οποίο έχει στη δικαιοδοσία του το πλήρες αρχείο του ποιητή, καθώς και με τις ξένες πρεσβείες χωρών στην Ελλάδα, τις έδρες Νεοελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού των πανεπιστημίων εξωτερικού στα οποία διδάσκεται το έργο του Καβάφη, τη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού και το Ελληνικό Ίδρυμα στην Αλεξάνδρεια, το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, τα λογοτεχνικά σωματεία και άλλους φορείς.
 Το αρχείο Καβάφη περιλαμβάνει μεγάλης αξίας χειρόγραφα, καθώς και προσωπικά αντικείμενα του ποιητή. Ανάμεσά τους: ποιήματα (πρωτότυπα, μεταφράσεις, σχόλια σε ποιήματα κ.λπ.), πεζά λογοτεχνικά και φιλολογικά, ιδιωτικά (αλληλογραφία, ημερολόγια, δημόσιος και κοινωνικός βίος), αρχείο «Αλεξανδρινής Τέχνης» (του περιοδικού που εξέδιδε ο ποιητής).
 Σε χώρο της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών θα εκτίθενται σε μόνιμη βάση προσωπικά αντικείμενα και χειρόγραφα του Αλεξανδρινού ποιητή.

Πηγή: http://roadstory.gr


Τα κεριά

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων•
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω• με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν. 


(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Η δημοσιογραφία των πολιτών


Δίκαιο και Επικοινωνία στα Ιστολόγια και στα Νέα Μέσα τιτλοφορείται το νέο βιβλίο της αναπληρώτριας καθηγήτριας του τμ. Δημοσιογραφίας & Μ.Μ.Ε. του Α.Π.Θ. κ. Έλσας Δεληγιάννη.

Το παρόν σύγγραμμα απευθύνεται σε όλους όσοι ασχολούνται θεωρητικά ή στην πράξη με τα Νέα Μέσα και, δεδομένου ότι η γλώσσα γραφής είναι απλή και κατανοητή, μπορεί να αποτελέσει σημαντικό βοήθημα, όχι μόνο για τους νομικούς αλλά και για κάθε πολίτη-χρήστη των Νέων Μέσων. 

 Μπορείτε να διαβάσετε ορισμένες σελίδες πατώντας στο παρακάτω link



Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

''Στο κάπνισμα λέμε ΟΧΙ ''




 Μια βόλτα στο κέντρο της πόλης γίνεται πολλές φορές αφορμή για προβληματισμό. Οι χώροι ομαδικής συνεύρεσης, κοινώς καφετέριες, είναι κατάμεστες από νέους που εκτός από το καφεδάκι τους, που φαίνεται να το απολαμβάνουν, κρατούν επιδεικτικά και το τσιγάρο. Καπνίζουν αρειμανίως και μάλιστα καπνίζουν παιδιά Γυμνασίου, σε μια προσπάθεια να τονίσουν την παρουσία τους στον χώρο και στον χρόνο. Οι υπαναχωρήσεις του κράτους αναφορικά με την απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους ίσως να είναι μία από τις αιτίες της διόγκωσης του προβλήματος. Κι εμείς τι κάνουμε ως εκπαιδευτικοί; Ενδεχομένως μια δράση με δημιουργούς και αποδέκτες τους μαθητές μας να βοηθήσει προς την κατεύθυνση της συνειδητοποίησης των βλαβερών επιπτώσεων του καπνίσματος.


Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Χριστουγεννιάτικη ιστορία: Από τον Ντίκενς στον Παπαδιαμάντη

Χριστουγεννιάτικη ιστορία του Κ. Ντίκενς



Παραμονή Χριστουγέννων 1843, στη βικτοριανή Αγγλία, ο γερο-τσιφούτης Εμπενίζερ Σκρουτζ σκορπίζει γύρω του το μίσος για τη γιορτή της χαράς και της αγάπης. Αντιθέτως, ο ταλαίπωρος υπάλληλός του Μπομπ Κράτσιτ, που εργάζεται για ένα κομμάτι ψωμί, συνεχίζει να πιστεύει στη μεταμορφωτική δύναμη του γιορτινού πνεύματος. Εκείνη ακριβώς τη νύχτα τρία πνεύματα θα επισκεφτούν τον Σκρουτζ...

Το πρώτο θα τον μεταφέρει στα Χριστούγεννα του παρελθόντος. Το δεύτερο θα του δείξει τα φετινά Χριστούγεννα. Και το τρίτο, το πιο τρομακτικό από τα φαντάσματα, θα του παρουσιάσει τα μελλοντικά Χριστούγεννα.

Θα καταφέρουν τα τρία πανίσχυρα πνεύματα να αλλάξουν το μίζερο αυτόν άνθρωπο και να μαλακώσουν τη σκληρή καρδιά του;




Η Σταχομαζώχτρα του Αλ. Παπαδιαμάντη




ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ



Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

''Καλή χρονιά'' με αλλαγές στο Λύκειο




Τι θα αλλάξει στο Λύκειο από τη νέα σχολική χρονιά


 Οι αλλαγές που φέρεται ότι θα ανακοινώσει το υπουργείο και θα εφαρμοστούν από το Σεπτέμβριο έχουν στόχο την ελάφρυνση των μαθητών από τα πολλά μαθήματα ώστε να δοθεί έμφαση στην αφομοίωση της ουσίας της ύλης. Παράλληλα, θα γίνουν αλλαγές στον τρόπο διδασκαλίας με στόχο να περιοριστεί μεταξύ άλλων το φαινόμενο της παπαγαλίας.
 Όπως δημοσιεύει το ''Έθνος'', οι αλλαγές που θα προωθηθούν για ψήφιση μετά τις γιορτές θα έχουν στόχο τη βελτίωση του προγράμματος σπουδών και τη δημιουργία ενός Λυκείου ου θα παρέχουν γενική παιδεία σε όλους τους μαθητές.
 Η Ελληνική Γλώσσα (νέα και αρχαία, λογοτεχνία), η Ιστορία και τα Μαθηματικά θα είναι ο κορμός των μαθημάτων γενικής παιδείας.

Ειδικότερα, οι αλλαγές ανά τάξη θα είναι οι εξής:

*Α' Λυκείου: Θα είναι τάξη αποκλειστικά Γενικής Παιδείας στην οποία ο αριθμός των εξεταζόμενων μαθημάτων θα μειωθεί στα 8 από 16 που είναι σήμερα. Αυτό θα επιτευχθεί με συγχώνευση μαθημάτων.
Για παράδειγμα η άλγεβρα με τη γεωμετρία θα γίνουν ''μαθηματικά'' ενώ η Φυσική, η Χημεία και η Βιολογία θα γίνουν ''Φυσικές Επιστήμες''. Παράλληλα μαθήματα όπως οι Αρχές Οικονομικής Θεωρίας θα μεταφερθούν στη Β και στη Γ' Λυκείου. Η ''ερευνητική εργασία'' πιθανότατα θα παραμείνει καθώς θεωρείται πετυχημένη.
*Β' Λυκείου: Η τάξη αυτή θα παρέχει γενική παιδεία αλλά θα δίνει και μια βάση ώστε να μπορεί ο μαθητής να επιλέξει αργότερα την κατεύθυνση που επιθυμεί. Και εδώ θα μειωθούν τα μαθήματα για να είναι λιγότερος ο φόρτος των μαθητών. Τώρα διδάσκονται και εξετάζονται 17 μαθήματα, αλλά ο αριθμός θα φτάσει στα 11 με 12.
Οι μαθητές θα μπορούν να επιλέγουν ελεύθερα μαθήματα επιλογής από κάθε κατεύθυνση χωρίς να θεωρείται οριστική η επιλογή κατεύθυνσης.
*Γ' Λυκείου: Η τελευταία τάξη του Λυκείου θα είναι εκείνη στην οποία ο μαθητής θα επιλέγει και θα ακολουθεί την κατεύθυνση του. Και εδώ θα μειωθούν τα μαθήματα από τα 16 στα 10.
Παράλληλα, θα γίνουν αλλαγές στην εξεταστέα ύλη, η οποία δεν θα ορίζεται πλέον με σελίδες αλλά θεματικές ενότητες. Και στην ίδια την αξιολόγηση όμως, το υπουργείο Παιδείας σκοπεύει να κάνει αλλαγές ώστε να κρίνεται στους μαθητές η ικανότητα σύνθεσης, κριτικής αξιολόγησης και τεκμηρίωσης με επιχειρήματα και όχι η αποστήθιση.

http://news247.gr/eidiseis/koinonia/paideia/ti_allazei_se_kathe_taksh_toy_lykeioy_th_nea_sxolikh_xronia.2056228.html?utm_source=news247home&utm_medium=impnews&utm_content=tab3&utm_campaign=HW

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Η "Ποίηση" είναι μια πόρτα ανοιχτή...




Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ.

του Ευάγγελου  Δεμιτσάνη

Τις νυχτες κλαιμε και το πρωι ελπιζουμε οτι ολα θ’αλλαξουν.Ενα χαμογελο να μας βεβαιωσει οτι ζουμε και ελπιζουμε.Αυτο το χμογελο που θα καθρεφτιζεται στα ματια μαςΤο χαμογελο ενος μικρου παιδιου που συνεχιζει να ονειρευεται και να προσδοκα.Τις νυχτες κοιταω τ’αστερια και ψαχνω να βρω τα ματια του.Ομως ξαφνικα περασε το φεγγαρι απο διπλα μου και μου ψιθυρισε :Οτι υπαρχει ελπιδα.Οτι δε χρειαζεται
να δοθεις σε καποιον που δεν ερωτευτηκες,που δεν αγαπησες για να ξεφυγεις απο τη μοναξια.Θα ζησω οταν βρω μια θεση στη ζωη των αλλων.Ομως τα πλοια φευγουνε απο τα λιμανια της ελπιδας και παιρνουν μαζι τους τ’απιαστα ονειρα μας.Τα ονειρα που μας φθειρουν και μας κανουν ανικανοποιητους.Εμας τους ωριμους χωρις ωριμοτητα.Εμας τους ονειροπολους χωρις ονειρα,που τα κοιταμε να φευγουν απο τα παιδικα μας ματια μεσα απο τα τζαμια των τρενων.Ολα αυτα που ονειρευτηκαμε ηταν σχεδια ονειρων που φτιαχτηκαν για την αμμο διπλα στα κυμματα της θαλασσας.Ποσο μονοι ειμαστε στο κοσμο..Σαν τ’αστρα πανω στον ουρανο που πεφτουνε στη γη σα να θελουν να ξεφυγουν απο τη λαμπερη μοναξια τους.Ενας θλιμμενος αποχωρισμος,ενα τραγουδι που κρυβει τη λυπη ολων αυτων που δε προλαβαν ν’αγαπησουν,να δωσουν και να παρουν.Ονειρευομαι ενα ταξιδι μεσα στη μοναξια του κοσμου σαν ενα παιδι που περιμενει.Κι απο ολες τις νυχτες προτιμησα εκεινες του μικρου πριγκηπα μεσα στ’αστερια.Σημασια εχει ποιος θα ταξιδεψει με τη λιγοτερη μοναξια.



ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΥ ΡΟΔΙΟΥ

του Πέτρου Θεοδωρίδη

Κάθε μέρα μόλις ξυπνώ, θυμάμαι την ιστορία του χαμένου ροδιού.
 Ηταν ένα ρόδι περίεργο,μισανοιχτο ,έχασκε σαν στόμα παιδιού και μέσα φαίνονταν πρόσωπα χρυσά και κόκκινα σαν αίμα,ανασαινε θαρρείς, μικρό και χρυσοκκόκινο ,όμορφο και πάντα ολόδροσο σαν μα κόπηκε τώρα από τον κήπο της Εδέμ. Και το ρόδι μιλούσε κιόλας ,γλώσσα παράξενη ,γαργαριστή. Όλο ρο και λάβδα. Και κάθε τόσο επαναλάμβανε λέξεις και φράσεις που μοιάζανε σαν σπασμένες ή σαν να τις τράβηξε κανείς από το ουράνιο στερέωμα κι αυτές - αστέρια Που πέφτουν ή κομήτες- μοναχικές σπίθες σε ένα μαύρο δίχως νόημα κενό λαμπύριζαν, ή μοιάζανε με δάκρυα χελώνας τεράστιας αναποδογυρισμένης στην αμμουδιά το βράδυ Όταν δεν έχεις τι να πρωτοθυμηθείς ,όταν το παρελθόν σου μοιάζει με κομμάτια που περιφέρονται στο πουθενά , σαν ένας άλλος άνθρωπος –ολοζώντανος –ένα φάντασμα του εαυτού σου ,ένα υπόκωφο αντίγραφο ,μια ανεμώνη ,όταν ο εαυτό σου περιφέρεται στους ολοσκότεινους διαδρόμους ενός λαβυρίνθου που δεν τελειώνει πουθενά ,όταν ο εαυτός σου από το σώμα βγαίνει και σου μιλά ,οι λέξεις τότε μοιάζουν να βγαίνουν από αυτό το ρόδι . μικρά πετράδια ,γευστικά που η αξία τους βρίσκεται στη ψίχα ,στο μέσον, καταμεσής της λέξης .
Αυτό το ρόδι κατρακυλούσε, χοροπηδούσε ,έπαιζε στο δωμάτιό μου.
Το νιωθα σαν παιδί μου κι όταν κάποτε έλεγε …μπα..μπα …και άλλα ασυνάρτητα , , λες και ήτανε ποτέ δυνατό να έχουνε τα ρόδια μπαμπά έναν άνθρωπο. Η όταν κάποτε έλεγε τραγουδιστά π.χ. ‘’Ρωφίλη’’, εγώ θυμόμουν τα ‘’ρω’’ του ‘έρωτα, και αναρωτιόμουνα πως γίνεται τα ρόδια να γράφουν ποίηση .
Ένα πρωί το ρόδι χάθηκε. Πιθανό να κατρακύλησε στη σκάλα από την μισάνοιχτη εξώπορτα .Πιθανό να ήθελε να γνωρίσει τον κόσμο.
Τώρα μάλλον θα κείτεται σάπιο στην άκρη ενός βρώμικου δρόμου.
Όμως το ρόδι άφησε τη ζωντανή σκιά του στο τραπέζι της κουζίνας μου κι αυτό κάθε πρωί μου τραγουδάει , με σπασμένες λέξεις που δεν οδηγούν πουθενά.
Αυτή η σκιά του ροδιού ,χαμένο ρόδι, μια τρύπα στη μέση του τίποτε μου λέει: σ αγαπώ κάθε βράδυ . Την αγαπώ τη σκιά . Αυτή μου ψιθυρίζει λόγια μυστικά κάθε βράδυ, τονίζοντας αντί τα ‘’ρω’’ τα ‘’σι’’. Λέει Σσσσι….σιιι….. Κι αυτά τα λόγια κι άλλα πολλά που δεν τα γράφω.
 Για σας μπορεί να μη σημαίνουν τίποτε, για μένα όμως σημαίνουνε πολλά . Σημαίνουνε το μυστικό του σύμπαντος ,που δεν μπορεί κανείς να το προφέρει ,γιατί ο κόσμος όλος θα χαθεί.
Μονάχα ένα ρόδι που χάθηκε μπορεί να αφήσει τη σκιά του να κάνει σιιιι……..σσι…. Κι αυτό το σσς .. είναι ένα βάλσαμο , το βράδυ ,και με οδηγεί ύπνο γλυκό σα να πετώ στ΄ουράνια…..

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Η μητρική αγάπη

Άλλη μια αξιόλογη εργασία, καρπός μελέτης και έρευνας του μαθητή Γιώργου Ιωάννου, μάς βοηθάει να κατανοήσουμε το υποθέμα της μητρικής αγάπης από τα φύλα στη λογοτεχνία.