Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Το χρονικό της δικτατορίας (1967-1974)


Επτά «πέτρινα» χρόνια μέσα από την κάμερα του Π. Βούλγαρη
«Το Χρονικό της Δικτατορίας 1967- 1974», ένα ανέκδοτο ντοκιμαντέρ του Έλληνα σκηνοθέτη.
Το 37λεπτο ανέκδοτο ντοκιμαντέρ του Παντελή Βούλγαρη «Το Χρονικό της Δικτατορίας 1967- 1974». ταινία, η οποία περιέχει πολύτιμο αρχειακό υλικό· από την κηδεία των Γεωργίου Παπανδρέου και Γιώργου Σεφέρη ως τις δίκες του Αλέκου Παναγούλη και άλλων αγωνιστών.
« Σε αυτό το φιλμ υπάρχει ό,τι καταφέραμε εμείς που μείναμε στον τόπο » είπε ο σκηνοθέτης, ο οποίος θυμήθηκε ότι την ώρα του πραξικοπήματος του 1967 ο ίδιος συμμετείχε στα γυρίσματα της ταινίας «Κιέριον» του Δήμου Θέου. « Συμμετείχαν όλοι» είπε συγκινημένος. « O Αγγελόπουλος, η Μαρκετάκη, ο Φέρρης, ο Βαλτινός. Ήταν μια ταινία όμως που άρχισε να φθίνει,γιατί άλλους τους συνελάμβαναν και άλλοι φεύγανε».





Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Η γλωσσική φθορά και οι "μεγαλομανείς' γλώσσες (προτεινόμενο θέμα Νεοελληνικής Γλώσσας πανελλαδικών εξετάσεων)



Η γλωσσική φθορά και οι «μεγαλομανείς» γλώσσες

1. Ο Φερδινάνδος ντε Σωσσύρ έλεγε για τους προστάτες της γλώσσας ότι μοιάζουν με την «κότα που έκλωσε αυγό πάπιας». Πράγματι, ο πατέρας της σύγχρονης γλωσσολογίας, στο μοναδικό και κλασικό βιβλίο του Μαθήματα Γενικής Γλωσσολογίας, γράφει: «Ο άνθρωπος που θα ισχυριζόταν ότι φτιάχνει μιαν αμετάβλητη γλώσσα, ότι οι μεταγενέστεροι θα όφειλαν να τη δεχτούν όπως την καθιέρωσε, θα έμοιαζε με την κότα που έκλωσε αυγό πάπιας• η γλώσσα που δημιούργησε θα παρασυρθεί, είτε το θέλει είτε όχι, από το ρεύμα που παρασέρνει όλες τις γλώσσες».
2. Αυτό το «ρεύμα» που παρασέρνει όλες τις γλώσσες είναι χαρακτηριστικό εγγενές και φυσικό των γλωσσών. Αντίθετα με όλα τα λοιπά ανθρώπινα, που ο χρόνος με την αλλαγή και αλλοίωση τα φθείρει έως και εξαφανίζει, η γλώσσα είναι το μόνο κοινωνικό φαινόμενο που έχει την ενδιαφέρουσα ιδιοτυπία να διαρκεί στο χρόνο επειδή αλλάζει και αλλοιώνεται. Η αλλαγή και αλλοίωση εξασφαλίζουν στις γλώσσες τη διάρκειά τους.
3. Την αλλαγή και αλλοίωση την προκαλεί η χρήση της γλώσσας, άρα η αλλαγή δεν είναι φαινόμενο συγκυριακό ούτε συμπτωματικό, είναι φυσικό χαρακτηριστικό των γλωσσών, είναι συστατικό της ζωής, δηλαδή της διάρκειάς τους. «Το σημείο» λέει ο Σωσσύρ «υποχρεωτικά αλλοιώνεται, επειδή συνεχίζεται», η γλώσσα υποχρεωτικά αλλοιώνεται εφόσον και επειδή συνεχίζει να μιλιέται.{…}
4. Ο μύθος που ταυτίζει την αλλαγή της γλώσσας με την παρακμή επαναλαμβάνεται ασταμάτητα, παρά το γεγονός ότι δεν έχει καμία απολύτως στήριξη. Η μεγάλη αυτή αντίφαση περιέχει μηνύματα κοινωνικά και πολιτικά. Όποια μνεία θρηνητική για τη φθορά μιας γλώσσας κι αν διαβάσει προσεχτικά κανείς, θα διαπιστώσει ότι συνοδεύεται από μια εξιδανικευμένη αναφορά σε μία ορισμένη γλωσσική μορφή, που περιγράφεται σαν ανώτερη και αυθεντική.
5. Στην ιστορία όλες οι γλώσσες που ονομάστηκαν ανώτερες και αυθεντικές ανήκουν σε επεκτατικές και ιμπεριαλιστικές κοινωνικές ομάδες. Όλες οι γλώσσες που θεωρήθηκαν ιδανικές και τέλειες, η λατινική, η ρωσική, η γερμανική, η αγγλική (και άλλες), αποχτήσανε τους τιμητικούς αυτούς τίτλους την περίοδο βίαιων επεκτατισμών και της αποικιοκρατίας. Η τσαρική αριστοκρατία (μολονότι μιλούσε γαλλικά) χρησιμοποίησε τις αρετές της ρωσικής γλώσσας σαν επιχείρημα επεκτατικών διεκδικήσεων. {…}
6. Σήμερα, μολονότι ζούμε σε άλλες εποχές, στη Γαλλία π.χ. κυκλοφορεί ένα μικρό βιβλίο μεγάλου ακαδημαϊκού με τίτλο Αναζητώντας τη χαμένη γαλλική, με θρηνητικό περιεχόμενο: «χάνεται» η ωραιοτάτη και αρίστης ποιότητος γαλλική, ενώ «μέχρι το 1940» έλαμπε στον κόσμο. Το συμπέρασμα είναι τούτο: «η γαλλική γλώσσα, δηλαδή η πατρίδα, κινδυνεύει». Η χρονολογία της εποχής που η γλώσσα ήταν «ιδανική» είναι ηχηρά αποκαλυπτική, αφορά τη Γαλλία των αποικιών και τη γαλλική όταν είχε τη θέση της διεθνούς γλώσσας. Άρα, η προφητεία για την παρακμή της γαλλικής, ο αγώνας ενάντια στην εξαφάνισή της είναι διεκδίκηση της θέσης που κατέχει η αγγλική στην Ευρώπη.
7. Είναι αλήθεια ότι με τα παραπάνω μένει δυσεξήγητο πώς συνδυάζεται η ιμπεριαλιστική ερμηνεία με τις σύγχρονες θεωρίες για παρακμή της ελληνικής γλώσσας. Πρόκειται για κρίση της εθνικής ταυτότητας που νιώθουν διάφοροι διανοούμενοι. Περιγράφουν την ελληνική γλώσσα που μιλιέται σήμερα με τα μελανότερα χρώματα και μέμφονται την «αποκοπή» της γλώσσας από τις «ρίζες της». Βλέπουν μέσα στον ευρωπαϊκό καθρέφτη «κατώτερη» την εθνική τους ταυτότητα. Κι επειδή ο ρατσισμός πάντοτε εκδικείται, επειδή η περιφρόνηση προς τη σημερινή ελληνική γλώσσα (κουλτούρα και κοινωνία γενικότερα) είναι μέρος του ρατσιστικού στερεοτύπου της βορειοευρωπαϊκής βιομηχανικής ζώνης, που ταξινομεί σαν «κατώτερη» την κουλτούρα του «Νότου» και της «Ανατολής», αυτοί οι Έλληνες που περιφρονούν εμάς τους Έλληνες και την «παρακμασμένη» ελληνική μας γλώσσα είναι θύματα του ρατσισμού αλλά και ρατσιστές οι ίδιοι. Βλέπουν την εθνική τους ταυτότητα και γλώσσα μέσα στον καθρέφτη του βορειοευρωπαϊκού ρατσισμού και νοσταλγούν το μέγα κύρος που έχει στους ισχυρούς του κόσμου και υποτιθέμενους ανώτερους η κλασική αρχαιότητα.
8.  Θρηνούν λοιπόν τη φθορά της ελληνικής, δηλαδή εννοούν ότι εμείς οι Έλληνες ένα μονάχα πολιτισμικό αγαθό αποδεικτικό «ανωτερότητας» διαθέτουμε, την αρχαία ελληνική γλώσσα. Η προφητεία για την παρακμή της ελληνικής γλώσσας, με όποιο επιχείρημα κι αν εμφανίζεται, ανάμεσα στις γραμμές το ίδιο πάντα εννοεί: φανταστείτε το εθνικό μεγαλείο που... «θα» είχαμε, αν μιλούσαμε αρχαία ελληνικά.

Η Άννα Φραγκουδάκη είναι καθηγήτρια Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
ΘΕΜΑΤΑ
Να αποδώσετε περιληπτικά το κείμενο σε 100-120 λέξεις
Σε ποιο γραμματειακό είδος ανήκει το κείμενο;
Να δικαιολογήσετε τους τρόπους σύνδεσης(συνοχής) των τριών πρώτων παραγράφων του      κειμένου (1-3)
Με ποιον-ούς τρόπο/ους αναπτύσσεται η έβδομη (7) παράγραφος του κειμένου;
Να δώσετε από μία συνώνυμη για καθεμιά από τις υπογραμμισμένες λέξεις
Να δικαιολογήσετε τη χρήση των σημείων στίξης (εκτός από τα κόμματα και τις τελείες) στην τελευταία (8) παράγραφο του κειμένου

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΛΟΓΟΥ
Πολύ συχνά ενοχοποιούνται οι νέοι λόγω της ιδιαίτερης γλώσσας που χρησιμοποιούν όχι μόνο στον προφορικό αλλά και τον γραπτό λόγο. Κατηγορούνται για φτωχό λεξιλόγιο, ξενομανία επιρροή από τα ΜΜΕ  και καταστρατήγηση των ορθογραφικών κανόνων (βλ. greeklish). Μάλιστα, κάποιοι σχολιάζοντας το παραπάνω φαινόμενο ισχυρίζονται ότι έτσι η γλώσσα φθείρεται και ότι εγκυμονεί ο κίνδυνος του αφανισμού της . Σε μια σχετική συζήτηση στο σχολείο σας παίρνετε το λόγο κι αφού εξηγήσετε τα αίτια που ωθούν τους νέους να έχουν ιδιαίτερο γλωσσικό κώδικα, εκφράζετε την άποψή σας πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα. (500-600 λέξεις)



Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Bullying: Η παρουσίαση της ερευνητικής εργασίας

 Σήμερα παρουσιάστηκαν στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας οι εργασίες των τριών ομάδων που εργάστηκαν για το θέμα του σχολικού και ηλεκτρονικού εκφοβισμού. Αφού πρώτα δόθηκαν τα απαραίτητα διευκρινιστικά στοιχεία για το ''bullying'', στη συνέχεια έγινε προβολή και συζήτηση για τα αποτελέσματα των ερωτηματολογίων που διανεμήθηκαν, κατά τη διάρκεια της έρευνας, στους μαθητές όλων των τάξεων του Λυκείου. Στο τέλος, οι μαθητές όλων των ομάδων
δραματοποίησαν ένα περιστατικό σχολικού εκφοβισμού, όπως το φαντάστηκαν οι ίδιοι ή ίσως όπως το βίωσαν οι ίδιοι...  Αξίζουν συγχαρητήρια στα παιδιά, που παρά τις αντιξοότητες και την υλικοτεχνική ισχνότητα του σχολείου, κατάφεραν να εκπονήσουν και να παρουσιάσουν ερευνητικές εργασίες με αξιώσεις.







Κυριακή 14 Απριλίου 2013

Εγκλήματα "τιμής" και άλλες αγριότητες (Προτεινόμενο θέμα Νεοελληνικής Γλώσσας)


Επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε...


1.  Στην Ιορδανία 2 γυναίκες το μήνα χάνουν την ζωή τους από το χέρι του πατέρα ή του αδελφού τους με την δικαιολογία της διαφύλαξης της οικογενειακής τιμής. Σπάνια οι δράστες αντιμετωπίζουν τις συνέπειες των πράξεων τους, καθώς σύμφωνα με το εθιμικό δίκαιο, εάν οι συγγενείς του θύματος συγχωρήσουν δημόσια τον δράστη τότε δεν απαγγέλλονται κατηγορίες εναντίον του.

 2. Τα θύματα όμως δεν βρίσκουν ποτέ δικαίωση, όπως η 28χρονη Aisha στην περιοχή Basira της ΝΑ Ιορδανίας. Τον περασμένο Ιούλιο και ενώ διένυε τον 5ο μήνα της εγκυμοσύνης της, έπεσε νεκρή από το χέρι του αδελφού της, ύστερα από δεκάδες μαχαιριές στο πρόσωπο και την κοιλιά. Το έγκλημα της: έμεινε έγκυος από τον σύζυγο της, ο οποίος όμως την εγκατέλειψε προτού η εγκυμοσύνη γίνει φανερή και οι γείτονες την κατηγόρησαν ως μοιχαλίδα.

3.  Το 2009 παγκόσμια αίσθηση είχαν προκαλέσει οι εικόνες από την εκτέλεση της 13χρονης Aisha Ibrahim Duhulow στη Σομαλία. Το κοριτσάκι είχε πέσει θύμα βιασμού και καταδικάστηκε σε θάνατο δια λιθοβολισμού. Η κάμερα ενός κινητού είχε καταγράψει την δεκατριάχρονη να σέρνεται ουρλιάζοντας σε μια τρύπα όπου τουλάχιστον 50 άτομα της πετούσαν πέτρες. Όταν την ξέθαψαν από το έδαφος και διαπιστώθηκε πως δεν είχε πεθάνει, την έθαψαν πάλι και συνέχισαν τον λιθοβολισμό.

4.  Τον Φεβρουάριο του 2010 ο πατέρας και ο παππούς της 16χρονης Medine Mehmi στην επαρχία Adiyaman στην Τουρκία, την έθαψαν ζωντανή σε μια τρύπα βάθους 2 μέτρων μέσα στο χώρο που η οικογένεια φύλασσε τις κότες. Το πτώμα της κοπέλας ανακαλύφθηκε 40 ημέρες αργότερα από την αστυνομία σε καθιστή θέση και με τα χέρια δεμένα. Ο πατέρας θεώρησε πως έπρεπε να ξεπλύνει την οικογενειακή τιμή καθώς οι γείτονες είχαν κατηγορήσει την κόρη του πως έκανε παρέα με αγόρια.

5.  Τα Ηνωμένα Έθνη υπολογίζουν τον αριθμό των γυναικών που πέφτουν θύματα εγκλημάτων τιμής στα 5000 ετησίως, όμως οι μη κυβερνητικές οργανώσεις και οι ομάδες γυναικών στη Μέση Ανατολή και την ΝΑ Ασία θεωρούν πως ο αριθμός των θυμάτων ξεπερνάει τα 20.000 ετησίως.
 Σε πολλές περιπτώσεις οι δολοφονίες δεν καταγράφονται, καθώς αρκετές γυναίκες υποχρεώνονται από τους συγγενείς τους να καταπιούν ποντικοφάρμακο ή να αυτοπυρποληθούν και έτσι τα εγκλήματα θεωρούνται αυτοκτονίες.

6.  Στον δυτικό κόσμο τα εγκλήματα τιμής, παρουσιάζονται συχνά ως τακτική συνυφασμένη με το Ισλάμ, κάτι το οποίο δεν ισχύει, καθώς τέτοιες πρακτικές υπήρχαν στις κοινωνίες πολύ πριν την εμφάνιση των θρησκειών. Εγκλήματα τιμής καταγράφονται ήδη στην Αρχαία Ρώμη και παρέμειναν επι αιώνες πάγια τακτική σε διάφορες κοινωνίες από την Αίγυπτο μέχρι την Κίνα. Στην χριστιανική Ευρώπη μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 50, οι περιπτώσεις που ο πατέρας ή ο αδελφός σκότωνε την αδελφή ή την κόρη του για να ξεπλύνει την οικογενειακή τιμή δεν ήταν σπάνιες.
Στην Ινδία- στις μη μουσουλμανικές κοινότητες- τουλάχιστον 5000 γυναίκες ετησίως (αν και διάφορες οργανώσεις υπολογίζουν τον αριθμό αυτό σε 25000) δολοφονούνται από συζύγους που νιώθουν εξαπατημένοι λόγω της χαμηλής προίκας που έλαβαν.

 7. Η φτώχεια και η έλλειψη παιδείας θα μπορούσε εν μέρει να εξηγήσει τα εγκλήματα τιμής αλλά και πάλι δεν θα έφτανε για να τα ερμηνεύσει. Τα εγκλήματα τιμής διαφοροποιούνται από την υπόλοιπη βία κατά των γυναικών επειδή συνδέονται με τις παραδόσεις των λαών και έχει δημιουργηθεί μια διεστραμμένη θεωρία για να τα δικαιολογήσει.

8.   Η επικρατούσα αντίληψη στις πατριαρχικές κοινωνίες πως οι γυναίκες αποτελούν αγαθό χωρίς υπόσταση, φυλετικές παραδόσεις, επιθυμία ελέγχου του σώματος της γυναίκας, διαπαιδαγώγηση που στηρίζεται στη σωματική τιμωρία και τη βία θεωρούνται ως τα κύρια αίτια. Σε όλα αυτά όμως πρέπει να προστεθεί και ένα νέο στοιχείο: οι πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές που συμβαίνουν στις πατριαρχικές κοινωνίες της Μέσης Ανατολής και της Ασίας.

9. Οι πόλεμοι και η φτώχεια ώθησαν πολλές γυναίκες να βγουν στην αγορά εργασίας ως το μόνο μέσο επιβίωσης. Το άνοιγμα των κοινωνιών αυτών στον δυτικό κόσμο (είτε με βίαιο τρόπο είτε σταδιακά) έφερε μαζί του και τον απόηχο των δικαιωμάτων των γυναικών. Οι νέες ευθύνες που αναλαμβάνουν οι γυναίκες και που σταδιακά οδηγούν σε χειραφέτηση, οδηγεί συχνά στη βία εναντίον τους από τα αρσενικά μέλη της οικογένειας που φοβούνται πως θα χάσουν τον έλεγχο πάνω στις κόρες και τις αδελφές τους.

10.  Το δικαίωμα της γυναίκας στη ζωή καθορίζεται από το πόσο συμμορφώνεται με τον «κοινωνικό» της ρόλο. Οποιαδήποτε παρέκκλιση τιμωρείται με θάνατο. Όσο λοιπόν ο κοινωνικός ρόλος των γυναικών θα καθορίζεται από τα αρσενικά μέλη της κοινότητας, ιστορίες όπως της Gulnaz και των άλλων γυναικών δεν θα εκλείψουν ποτέ.

2012 Φραγκίσκα Μεγαλούδη


ΘΕΜΑΤΑ

  • Να αποδώσετε περιληπτικά το άρθρο (90-110 λέξεις)
  • Με ποιον τρόπο αναπτύσσεται η δεύτερη(2) κι ένατη(9) παράγραφος του κειμένου;
  • Να δώσετε από ένα αντώνυμο για καθεμιά από τις υπογραμμισμένες λέξεις

ΘΕΜΑ: Ως εκπρόσωποι του δεκαπενταμελούς του σχολείου σας συμμετέχετε σε μια ημερίδα που διοργανώνει ο Δήμος στον οποίο ανήκετε, γράφοντας και εκφωνώντας μια εισήγηση με θέμα: «Παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, π.χ. σε πολιτικούς πρόσφυγες, σε μετανάστες, σε παιδιά (παράνομη παιδική εργασία, στρατολόγηση ανηλίκων), σε γυναίκες (εμφανείς παραβιάσεις των δικαιωμάτων των γυναικών σε χώρες του Τρίτου Κόσμου και συγκαλυμμένες παραβιάσεις σε χώρες της Δύσης».                                                         500-600 λέξεις

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

«Επειδή δεν άντεχα να ζήσω φωναχτά»




Αν σταματήσω μια Καρδιά που πάει να σπάσει

Δεν ήρθα μάταια στη ζωή

Αν απαλύνω κάποιου την Οδύνη

Ή ηρεμήσω άλλου τον Πόνο

Ή βοηθήσω τον μισολιπόθυμο Κοκκινολαίμη

Να μπει ξανά μες στη Φωλιά

Δεν ήρθα μάταια στη ζωή.






Έμιλι Ντίκινσον
(Από τη Βικιπαίδεια) 


Η Έμιλι Ελίζαμπεθ Ντίκινσον ήταν Αμερικανίδα ποιήτρια του 19ου αιώνα (10 Δεκεμβρίου 1830-15 Μαΐου 1886). Αν και όχι τόσο διάσημη όσο ήταν εν ζωή, πλέον θεωρείται, μαζί με τον Ουώλτ Ουίτμαν, από τους πιο αναγνωρισμένους ποιητές και αντιπροσωπευτικούς Αμερικανούς ποιητές του 19ου αιώνα[1]. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της μένοντας αποκλεισμένη στο σπίτι των γονιών της στο Άμχερστ και ολόκληρη η εργογραφία της παρέμεινε ανέκδοτη και κρυμμένη μέχρι και το θάνατό της. Εξαίρεση αποτέλεσαν μονάχα πέντε ποιήματα, από τα οποία τρία δημοσιεύτηκαν ανώνυμα και ένα εν αγνοία της ίδιας της ποιήτριας.


  Είναι απορίας άξιο πώς μέχρι τώρα δεν είχε κυκλοφορήσει μία ολοκληρωμένη μονογραφία για τη ζωή και το έργο της στα ελληνικά. Η ελληνική βιβλιογραφία για την Ντίκινσον, παρά τις κατά καιρούς μεταφράσεις ποιημάτων της, υπήρξε μέχρι τώρα ελλιπέστατη. Αυτή η παράλειψη σχεδόν απηχεί την υποτίμηση που είχε δεχτεί κάποτε η ποιήτρια στη γενέτειρά της. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, όμως: οι εκδόσεις Gutenberg και η διακεκριμένη καθηγήτρια ποίησης στο τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας του Παν. Αθηνών (και ποιήτρια η ίδια) Λιάνα Σακελλίου μας παραδίδουν τώρα ένα έργο που φιλοδοξεί να γίνει σημείο αναφοράς ή, ακόμα καλύτερα, αφορμή για ενίσχυση της ντικινσονιανής βιβλιογραφίας εν Ελλάδι.
  Η χορταστική έκδοση «Επειδή δεν άντεχα να ζήσω φωναχτά» περιλαμβάνει μία αναλυτική μελέτη της ζωής και του έργου της, μαζί με απόψεις άλλων μελετητών για την ίδια, καθώς και μία εξερεύνηση των πολλών αντιφάσεών της και της συμβολής της στην ποίηση. Και ο πλέον αμύητος στην Ντίκινσον θα εξοικειωθεί με το αινιγματικό αυτό πλάσμα μέσα από την καθαρή, ολόπλευρη ανάλυση της Σακελλίου.
  Ως προς τα ίδια τα ποιήματα, επιλέχθηκε ένα σχετικά μικρό μεν (60 ποιήματα), αλλά κατά δύναμιν αντιπροσωπευτικό δείγμα του πολυσχιδούς και εν πολλοίς αταξινόμητου έργου της Ντίκινσον. Αντιμέτωπες με την προβληματική πολυσημία της ποίησής της, η Σακελλίου και η συν-μεταφράστρια Άρτεμις Γρίβα είναι, εκ των πραγμάτων, καταδικασμένες σε μικρές «ήττες», όπως παραδέχεται η πρώτη στην εισαγωγή της. Η προσέγγιση των μεταφραστριών είναι βάδισμα σε τεντωμένο σχοινί: κοπιώδης, βασανιστική προσπάθεια αποκρυπτογράφησης των πιθανών νοημάτων των λέξεων, με ταυτόχρονη, ει δυνατόν, διατήρηση του ρυθμού. Προσπάθεια που αποβαίνει τελικά, στο σύνολό της, νικηφόρα.
  Αλλά το πραγματικό διαμάντι έρχεται στο τέλος: οι επιστολές της Ντίκινσον. Ποτέ δεν είχαν παρουσιαστεί τόσο πολλές και μάλιστα ακέραιες στη γλώσσα μας (με ωραία μετάφραση από τη Φρόσω Μαντά). Καλύπτοντας ένα ευρύτατο φάσμα της ζωής της (από τα 12 μέχρι τα 55), οι επιστολές, όπως υπογραμμίζει η Σακελλίου, είναι συγκοινωνούντα δοχεία με τα ποιήματα: αποκαλύπτουν πτυχές της ποίησής της, όπως και τα ποιήματα αντιστρόφως φωτίζουν σημεία των επιστολών της. Περιέχουν όλες τους εγκιβωτισμένα προσχέδια ποιημάτων και λυρικά ξεσπάσματα εξίσου θαυμάσια και συνταρακτικά όσο και η ποίησή της, που έζησε «ελεύθερη» έξω από τα δεσμά των επιστολών.

Βiblionet.


Προγενέστερες ελληνικές μεταφράσεις

• Ντίκινσον, μετάφραση Μελισσάνθη, Θεσσαλονίκη: Εγνατία 1980

• Φύση: Ποιήματα της Έμιλυ Ντίκινσον, Άννα Δασκαλοπούλου, Αθήνα: Ειδική Εκδοτική 1995

• Ποιήματα, Επιλογή - μετάφραση Αγγελική Σιδηρά, Αθήνα: Ερμείας 1996

• Επι-γράμματα, εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Κώστας Ιωάννου, Κορωπί: Κρωπία 2000

• Emily Dickinson: Η ποιήτρια των επομένων εποχών, επιλογή και μετάφραση ποιημάτων, πρόλογος και σχόλια Κώστας Ιωάννου, Κορωπί: Κρωπία 2000

• Ζωή: Ποιήματα, μετάφραση Άννα Δασκαλοπούλου, Αθήνα: Ζαχαρόπουλος 2003

• Το μέγα ύδωρ : Εικοσιεπτά ποιήματα, μετάφραση - πρόλογος Διονύσης Καψάλης, Αθήνα: Άγρα 2004

• 44 ποιήματα και 3 γράμματα, επιλογή - μετάφραση - σχολιασμός - επίμετρο Ερρίκος Σοφράς, Αθήνα: Ροδακιό 2005