Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Η Ιθάκη του Καβάφη σε κόμικς!

H πολυεπίπεδη και άνευ προηγουμένου, μεταμόρφωση που συντελείται σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και πολιτισμικής μας πραγματικότητας, εγείρει τεράστιες προκλήσεις στην εκπαίδευση και επιτάσσει την αναβάθμιση των διδακτικών μεθόδων. Το  «Νέο Σχολείο Δημιουργικής Μάθησης»  επαγγέλλεται μια μαθητοκεντρική διδακτική διαδικασία, η οποία,  στο πνεύμα του πολυγραμματισμού, της διαθεματικότητας και του πλουραλισμού, θα προωθεί τον στοχαστικό διάλογο και θα υπηρετεί την κριτική σκέψη. 

  Ανάμεσα στα ποικίλα μέσα που επιστρατεύονται για τον παραπάνω σκοπό, προτείνονται και τα κόμικς. Η αξιοποίηση των κόμικς στην εκπαίδευση ανανεώνει το παρωχημένο οπλοστάσιο των διδακτικών μεθόδων, εξασφαλίζει τη θετική ανταπόκριση των μαθητών και εντέλει γεφυρώνει το χάσμα  ανάμεσα στη ζωή εντός και εκτός σχολείου.

Μια εξαιρετική εργασία είναι αυτή που παρουσιάζει, στα αγγλικά, την Ιθάκη του Καβάφη

http://zenpencils.com/comic/131-c-p-cavafy-ithaka/

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

«Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο»: Ένα παράδειγμα αυτοβιογραφίας

Το συναρπαστικό μυθιστόρημα της ζωής της αφηγείται η Άλκη Ζέη στην αυτοβιογραφία της, με τίτλο «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο»,  που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο». Το βιβλίο προσφέρεται και για την καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας των μαθητών του Λυκείου αλλά και ως βιβλίο αναφοράς για τη διδασκαλία των βιογραφικών ειδών και ιδιαιτέρως για το είδος της αυτοβιογραφίας που διδάσκεται στη Β΄Λυκείου.



  Με φόντο τα μεγάλα γεγονότα της ελληνικής ιστορίας του 20ού αιώνα
Στα 88 της χρόνια, τώρα, η συγγραφέας ζωντανεύει τις παιδικές και νεανικές της μνήμες που ξεδιπλώνονται από τη Σάμο ως την Αθήνα, με φόντο τα μεγάλα γεγονότα και τα πάθη της ελληνικής ιστορίας του 20ού αιώνα, από τη δικτατορία του Μεταξά και καταλήγει στα Δεκεμβριανά, έως τη μέρα του γάμου της το 1945, με τον Γιώργο Σεβαστίκογλου, δίνοντας ανάγλυφα στον αναγνώστη μια πινακοθήκη ανθρώπων, που έμελε να σφραγίσουν τη μεταπολεμική Ελλάδα.  Διδώ Σωτηρίου, Κουν, Γκάτσος, Εμπειρίκος, η κολλητή παιδική της φίλη από τα σχολείο, Ζωρζ Σαρή, ο Μάριος Πλωρίτης, η Μελίνα Μερκούρη, αγαπημένη της φίλη από τα χρόνια του Παρισιού, ο «Πέτρος» της ΕΠΟΝ, ψευδώνυμο του εκδότη Μίμη Δεσποτίδη, από τις εξέχουσες προσωπικότητες της Αριστεράς.
Η συγγραφική περιπέτεια της Άλκης Ζέη ξεκίνησε όταν, παιδί ακόμα, καθισμένη στο μαρμάρινο τραπέζι του σπιτιού της, μ’ ένα καλά ξυσμένο μολύβι, έγραφε στις υπηρετριούλες της πολυκατοικίας γράμματα προς τους αγαπημένους τους. Από εκεί εμπνέεται τον τίτλο του νέου βιβλίου της, «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο».

Ανέμελα παιδικά χρόνια

  Δευτερότοκη κόρη της Σαμιώτισας Έλλης Σωτηρίου - δίδυμης αδελφής του Πλάτωνα Σωτηρίου, μετέπειτα συζύγου της Διδώς Σωτηρίου -  και του Ζήνωνα Ζέη, τραπεζικού υπαλλήλου από την Κρήτη, η συγγραφέας πέρασε ανέμελα παιδικά χρόνια, μέσα στα χάδια και την οικογενειακή θαλπωρή. Μιλά με θαυμασμό για την πανέμορφη μητέρα της (από την οποία κληρονόμησε, όπως λέει, «μόνο τη φάλτσα φωνή και το κότσι στο πόδι») και πιο δύσκολα για τον αυστηρό πατέρα της, από τον οποίο παραδέχεται ότι: «ευτυχώς πήρα το χιούμορ του, όσο σπάνια κι αν το εκδήλωνε».

Τοιχογραφία προσώπων και καταστάσεων

 Σάμος, Αθήνα, μια τοιχογραφία προσώπων και καταστάσεων, γραμμένες μυθιστορηματικά και διανθισμένες στο βιβλίο με φωτογραφίες από το άλμπουμ ζωής της Άλκης Ζέη. Σημαντικές μαρτυρίες με τα μάτια του τότε νεαρού κοριτσιού, τα σκληρά χρόνια που επακολούθησαν, την κατοχή, την αντίσταση, την απελευθέρωση, τα Δεκεμβριανά, τον άνδρα της ζωής της, Γιώργο Σεβαστίκογλου, και το Θέατρο Τέχνης, την οργάνωση της ΕΠΟΝ και τους νέους καλλιτέχνες.
«Μνήμη και πολλή αγάπη χρειάστηκε για να γράψω την ιστορία της ζωής μου... Μόλις η αδελφή μου διάβασε αυτά που έγραψα μου είπε: “Έτσι ζήσαμε, έτσι ήταν αυτοί που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε”. “Τώρα”, της λέω, “που ξαναθυμήθηκες την ιστορία μας, θα ’θελες να είχαμε ζήσει μια άλλη ζωή;” “Με τίποτα” μου αποκρίθηκε αυθόρμητα. "Με τίποτα" συμπλήρωσα κι εγώ» γράφει η Άλκη Ζέη.

ΠΗΓΗ: http://www.naftemporiki.gr

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Ο Καιόμενος: Όταν ο ποιητής γίνεται προφήτης

Ο ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ του Τάκη Σινόπουλου

Κοιτάχτε! μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ’ το πλήθος.
Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν
στ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του
μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.
Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.
Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένoς να παραξενεύομαι.
Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;
Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;
Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.
Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.
Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.
Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.
Γινόταν ήλιος.
Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.
Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.



 «Ο Καιόμενος» είναι το πρώτο από τα δεκαεπτά ποιήματα της συλλογής  Μεταίχμιο Β, την οποία εξέδωσε το 1957. Περιλαμβάνει ποιήματα γραμμένα, κατά την ένδειξη του ίδιου του ποιητή, στο διάστημα 1949-1955. Σημειώνει ο ίδιος σχετικά: «γραφόταν έξι χρόνια και κλείνει μέσα της τις εμπειρίες του εμφύλιου και της ατμόσφαιρας μετά απ’ αυτόν»
  Θέμα του ποιήματος είναι η πολιτική διαμαρτυρία, με αυτοπυρπόληση ενός απογοητευμένου ιδεολόγου και η αντίδραση του πλήθους και του ποιητή, ή «η συμβολική εικόνα του ανθρώπου που θυσιάζει τον εαυτό του σαν ιερό σφάγιο-μια πράξη στην οποία συμμετέχει κι ο ίδιος ο ποιητής».
Το ποίημα δεν αποτυπώνει ένα γεγονός αλλά εκφράζει μια ενορατική, προφητική επινόηση του ποιητή. Για τον «Καιόμενο» είπε ο ποιητής σε κάποια συνέντευξή του: «Κανείς δεν γίνεται ποιητής χωρίς να πληρώσει προσωπικά. Αυτό να το ξέρετε. Προπαντός μέσα στο δικό μας το χώρο, στην Ελλάδα, που δεν είναι πια δικός μας. Κάποτε στα 1957, έγινα προφήτης γράφοντας τον «Καιόμενο». Ύστερα ήρθανε οι αυτοπυρπολήσεις των βουδιστών καλόγερων στο Βιετνάμ, ύστερα του Πάλαντς στη Τσεχοσλοβακία και του Γεωργάκη στη Γένοβα..."
Κώστας Γεωργάκης 1948-1970

 Ο Κώστας Γεωργάκης γεννήθηκε στην Κέρκυρα, στις 23 Αυγούστου του 1948 και ήταν μέλος της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου. Σπούδαζε γεωλογία στην Ιταλία, όταν το 1970 ανώνυμα σε συνέντευξή του αποκάλυψε ότι η Χούντα είχε διεισδύσει στις ελληνικές οργανώσεις της Ιταλίας.
 Φοβούμενος ότι η Χούντα αργά ή γρήγορα θα ανακάλυπτε την ταυτότητά του, αποφάσισε να προβεί σε μια πράξη διαμαρτυρίας κατά της Χούντας η οποία δεν θα έδινε τη δυνατότητα στο καθεστώς να προβεί σε αντίποινα προς την οικογένειά του, που ήταν στην Ελλάδα.
 Στις 19 Σεπτεμβρίου 1970, τα ξημερώματα, στην πλατεία Ματεότι της Γένοβας, μπροστά από το δικαστικό μέγαρο, περιέλουσε εαυτόν με βενζίνη και αυτοπυρπολήθηκε, φωνάζοντας: «Το έκανα για χάρη της Ελλάδας, ζήτω η δημοκρατία, όλοι οι Ιταλοί ας αναφωνήσουν : Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα».
 Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου και πέθανε μετά από λίγες ώρες. Η κηδεία του έγινε στη Γένοβα στις 23 Σεπτεμβρίου. Το περιστατικό αποσιωπήθηκε από τη δικτατορία, προκάλεσε όμως έντονη αίσθηση στη διεθνή κοινότητα.Η σορός του μεταφέρθηκε και ενταφιάστηκε στην Κέρκυρα με καθυστέρηση τεσσάρων μηνών, λόγω εσκεμμένων κωλυσιεργιών της Χούντας.

 Σήμερα στο σημείο που αυτοπυρπολήθηκε υπάρχει αναμνηστική πλάκα με την επιγραφή:
 «Στον νεαρό Έλληνα Κωνσταντίνο Γεωργάκη που θυσίασε τα 22 χρόνια του για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία της πατρίδας του. Όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι τρέμουν μπροστά στην ηρωική του χειρονομία. Η Ελεύθερη Ελλάδα θα τον θυμάται για πάντα».

 Στην Κέρκυρα υπάρχει πλατεία με το όνομά του και τον ανδριάντα του. 







Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

Η χάρτινη Αντιγόνη

  Με μεγάλη χαρά σάς παρουσιάζω το πρωτότυπο έργο της φίλης και συναδέλφου Αλεξάνδρας Μυλωνά.  Η χάρτινη Αντιγόνη αποτελεί έναν νέο τρόπο προσέγγισης του αρχαίου θεάτρου από μια ακάματη και τολμηρή σε διδακτικές παρεμβάσεις φιλόλογο. Περιμένουμε με αδημονία να διαβάσουμε το βιβλίο!



Ποια η συνεισφορά των προφορικών στις 3 τάξεις του “Νέου Λυκείου” για την εισαγωγή στη Τριτοβάθμια Εκπ/ση.

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

Ασκήσεις εμπέδωσης της γραμματικής για τη θεωρητική κατεύθυνση Β΄Λυκείου

   Οι μαθητές που θα ακολουθήσουν τη θεωρητική κατεύθυνση στη Β΄Λυκείου είναι απαραίτητο να ξαναθυμηθούν τα γραμματικά φαινόμενα που έμαθαν στις τρεις τάξεις του Γυμνασίου και στην Α΄Λυκείου, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του μαθήματος των Αρχαίων Ελληνικών, τόσο για τον διδαγμένο ρητορικό λόγο όσο και για το αδίδακτο θέμα. Παρακάτω δίνονται ασκήσεις με τις απαντήσεις τους για τα βασικότερα γραμματικά φαινόμενα.






Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2013

Καβαφική φωτογεωγραφία με «...αβέβαιες μνήμες»






Έκθεση φωτογραφίας της Μαρίας Στέφωση, αφιερωμένη στον αλεξανδρινό ποιητή

Ακολουθώντας το θεμέλιο της τέχνης του Κ. Π. Καβάφη, τους  σπόρους της ποίησής του και  τις αναμνήσεις, τοπία και πρόσωπα που αναδύονται μέσα από το νου μάς μεταφέρουν σε έναν κόσμο άχρονο, μυστηριώδη, όπου η ιστορία και η μνήμη ενσωματώνονται στο τώρα, μέσα από τον φωτογραφικό φακό.

«...αβέβαιες μνήμες» ξεπροβάλλουν μέσα από την έκθεση φωτογραφίας της Μαρίας Στέφωση, η οποία είναι αφιερωμένη στον αλεξανδρινό ποιητή, με αφορμή το έτος Καβάφη για τη φετινή συμπλήρωση 150 χρόνων από τη γέννηση και 80 από τον θάνατό του, και εγκαινιάζεται στην γκαλερί Αργώ, την Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου, στις 7.30 το απόγευμα

Σε επιμέλεια της Άννας Χασανάκου, η έκθεση - που θα διαρκέσει έως τις 21 Σεπτεμβρίου – περιλαμβάνει μια σειρά από 25 εικαστικές φωτογραφίες της Μαρίας Στέφωση και video art της Ιωάννας Σπηλιοπούλου. Διαρθρωμένη σε δύο ενότητες, αποτελεί ένα ταξίδι από την αρχαία στη σύγχρονη Αλεξάνδρεια, μια περιπλάνηση μέσα στις εποχές, ένα οδοιπορικό σε αυτό που ο Σεφέρης αποκαλεί «καβαφική γεωγραφία», με την παρουσία του ποιητή ζωντανή σε κάθε βήμα της διαδρομής.


Ο Καβάφης!

Με οδηγό τον ίδιο τον ποιητή, που σαν σκιά περιδιαβαίνει την πόλη και  σαν μια διαχρονική παρουσία στέκει ανάμεσα σε σπίτια, δρόμους και ανθρώπους, στην πρώτη ενότητα παρουσιάζεται μια σειρά από εικόνες της σύγχρονης πόλης, αναμεμειγμένες με εικόνες του υποσυνείδητου: μνήμες μιας πόλης - έμπνευσης για τον ποιητή – διαβάτη, μιας πόλης - σύμβολο: της Αλεξάνδρειας. Το ρεαλιστικό στοιχείο εμπλέκεται με το φαντασιακό, ενώ το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον γίνονται ένα.


Μισοειδωμένα πρόσωπα

Στη δεύτερη ενότητα, εισχωρούμε πιο βαθιά στον χρόνο, αλλά και στον εσωτερικό κόσμο του ποιητή: στον κόσμο των αισθήσεων, στα «ινδάλματα της ηδονής» του, που ανασύρονται από την Ιστορία και αποτυπώνονται στα ποιήματά του. Αλεξανδρινοί βασιλείς, έφηβοι θεοί του Ολύμπου, νεαροί Απόλλωνες και Αντίνοοι, που ξεπηδούν από τους Ελληνιστικούς Χρόνους, εμφανίζονται σαν «μισοειδωμένα πρόσωπα» για να υμνήσουν το κάλος που διεγείρει τις επιθυμίες του ποιητή, «τα τελειότατα πλάσματα των τελείων Θεών».

Πληροφορίες
Γκαλερί Αργώ: Νεοφύτου Δούκα 5 – Κολωνάκι, τηλ.: 210 7249333. Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Παρασκευή: 10.00 - 14.00 και 18.00 - 21.00, Σάββατο: 10.00 - 14.00.