Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

5ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΔΡΑΜΑΣ : Η Δημιουργικότητα στην Εκπαίδευση

Η Εταιρεία Επιστημών Αγωγής Δράμας, ανακοινώνει την πραγματοποίηση του 5ου Πανελλήνιου Συνεδρίου της στη Δράμα, στις 28 και 29 Νοεμβρίου 2014 με γενικό θέμα:
«Η Δημιουργικότητα στην Εκπαίδευση»

Το Συνέδριο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας, Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, σε επιστήμονες των ΑΕΙ, ΑTΕΙ, σε ερευνητικά ιδρύματα, σε φοιτητές και σε εκπροσώπους κυβερνητικών και μη φορέων.
Το περιεχόμενο των εισηγήσεων θα πρέπει να είναι σχετικό με τους παρακάτω άξονες:

1. Θεωρίες δημιουργικότητας και θεωρίες μάθησης (φαντασία, δημιουργικότητα, καινοτομία, κριτική σκέψη)
2. Εκπαιδευτικός Σχεδιασμός: Η δημιουργικότητα και η καινοτομία στο κέντρο της διαδικασίας συνεχούς βελτίωσης, στα πλαίσια γνωστικών αντικειμένων
3. Αναλυτικά προγράμματα και σχεδιασμός προγραμμάτων σπουδών που ευνοούν τη δημιουργικότητα
4. Δημιουργική διδασκαλία, αξιολόγηση και ανατροφοδότηση
5. Μάθηση, διδασκαλία και ανάπτυξη μέσω παιχνιδιού
6. Δημιουργικότητα και ΤΠΕ
7. Οι τέχνες ως πηγή δημιουργικότητας στην εκπαίδευση
8. Ο ρόλος του εκπαιδευτικού στην ανάπτυξη της δημιουργικής σκέψης
9. Εκπαίδευση εκπαιδευτικών, επαγγελματική ανάπτυξη και δημιουργικότητα
10. Δημιουργικότητα και Οργάνωση και Διοίκηση της Εκπαίδευσης
Θα δοθεί έμφαση σε εισηγήσεις που αφορούν ερευνητικά δεδομένα.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

Ίδρυση Iνστιτούτου Λαϊκού Πολιτισμού στην Κάρπαθο

  Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, η Ελληνική Λαογραφική Εταιρεία και ο Δήμος Καρπάθου συνεργάστηκαν για την ίδρυση Ινστιτούτου Λαϊκού Πολιτισμού του Τμήματος Φιλολογίας του ΕΚΠΑ, το οποίο θα έχει έδρα την Κάρπαθο του νομού Δωδεκανήσου. Τα πρώτα μεταπτυχιακά μαθήματα πρόκειται να ξεκινήσουν τον Νοέμβριο του 2014.

Σκοποί του Ινστιτούτου είναι:
α) Η προαγωγή της βασικής θεωρητικής και εφαρμοσμένης επιστημονικής έρευνας του λαϊκού πολιτισμού στον Ελληνικό χώρο και με ιδιαίτερη έμφαση στον χώρο της Δωδεκανήσου και άλλων νησιών του Αιγαίου, β) Η διάδοση της γνώσης του λαϊκού πολιτισμού σε κάθε ενδιαφερόμενο, τους μαθητές και εκπαιδευτικούς των Σχολείων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Καρπάθου και ιδίως στους φοιτητές Φιλολογίας και των άλλων Τμημάτων της Φιλοσοφικής χολής, των Παιδαγωγικών Τμημάτων του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς επίσης και άλλων Πανεπιστημίων, προκειμένου να επιτευχθεί η καλύτερη κατάρτιση των λειτουργών της Εκπαίδευσης σε θέματα λαϊκού πολιτισμού.

Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στα τηλέφωνα 210-7277878 και κινητό 6946201402 καθώς επίσης και στην ηλεκτρονική διεύθυνση malex@phil.uoa.gr

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ: Εν αρχή ην ο δάσκαλος.


 Εν αρχή ην ο δάσκαλος. Μη ο δάσκαλος η φύση θα ήταν, δε θα ήταν όμως οι κοινωνίες. Θα υπήρχε ο χρόνος, αλλά δε θα υπήρχε η ιστορία. Και στο βασίλειο των ζωντανών ήχων θα άκουγε κανείς την κραυγή, τα χουγιαχτά, τα συνθήματα. Δε θα άκουγε όμως ούτε θά ‘βλεπε τη φωνή, τα γράμματα της γραφής, τις συμφωνίες και τους χορούς.

 Γιατί; Απλά, γιατί ο δάσκαλος είναι που μεταμορφώνει τον εγκέφαλο του ζώου σε νου του ανθρώπου. Αυτός κατορθώνει ώστε η ματιά του καθένα μας να μη μένει βλέμμα βοδιού, αλλά να γίνεται βιβλίο ανοιχτό να το διαβάζεις. Επεξεργάζεται το πετσί της κεφαλής μας και δημιουργεί πρόσωπο. Η δουλειά του δάσκαλου είναι ο αθέρας της βυρσοδεψίας. Και στο τέλος-τέλος ο δάσκαλος θωπεύει και μαλάζει έτσι το σώμα και την ψuχή μας, ώστε από τη στέρησή μας αποστάζεται το κλάμα, και από την πλησμονή κορφολογιέται το γέλιο μας…

 Χωρίς το δάσκαλο ο λόγος θα σάπιζε άχρηστος μέσα στο έλος του κρανίου μας. Όπως σαπίζει άχρηστο το τραίνο που ρεμίζαρε για πάντα στο σταθμό… Και όπως σκεβρώνει άφτουρη η νύφη που έμεινε αγεώργητη από τον άντρα. Ο ιερός τρόμος της παρθενίας της σιγά-σιγά κακοβολεί, ωσόπου στο τέλος γίνεται ένα τεφρό δίχτυ αράχνης.

 Μ’ ένα λόγο, ο δάσκαλος είναι ο ποιητής του ανθρώπου… Αν έλειπαν οι δάσκαλοι, η γη μας θά ‘ταν τυφλή. Και το σύμπαν ανυπόστατο…

 Και θυμηθείτε: Ο Νεύτων, ο Χάμπλ, ο Αϊνστάιν και οι άλλοι που μίλησαν στο τηλέφωνο με το θεό ήσαν όλοι τους δάσκαλοι.

 Έτσι ορίζεται ο λόγος και η τιμή του δάσκαλου. Το τιμολόγιο όμως με το οποίο κοστολογούν το έργο του οι εξουσίες και οι αρχές πρώτα και ύστερα το άκριτο πλήθος είναι αλλιώτικο. Αλλίμονο! Άχρηστο για τις εφορείες.

 Περιγράφω το σημείο που κράτησε η ακηδία, η παραχάραξη, η στρέβλωση, η τυποποίηση, ο ευτελισμός. Και κάμανε το κακό. Έτσι, ενώ η δουλειά του δάσκαλου είναι να τεχνουργεί ανθρώπους· ενώ αναλώνεται τίμια να ετοιμάζει πλάσματα που θα ζήσουν όχι στη φύση αλλά στον πολιτισμό, όχι στη ζούγκλα αλλά στην πόλη· ενώ όλοι οι άνθρωποι που πλάθει ο δάσκαλος κάνουν ο καθείς το δικό του επάγγελμα, και είναι ο καθείς μία ψηφίδα στο ενιαίο ψηφιδωτό της οικονομίας της αγοράς της πολιτείας, εμείς με τον καιρό εχάσαμε τον ιδρυτικό χαρακτήρα της λειτουργίας του δάσκαλου. Και τη δουλειά του την επήραμε σα μία από τις πολλές δουλειές των ανθρώπων. Ένα επάγγελμα ρουτίνας. Μια μονάδα εργασίας όμοια με τις άλλες βλέπουμε και στο δάσκαλο. Εξεχάσαμε, δηλαδή, ότι στο ψηφιδωτό των επαγγελμάτων ο δάσκαλος δεν είναι η μια ψηφίδα ανάμεσα στις άλλες. Αλλά είναι ο καλλιτέχνης νους ο κοσμητικός και ο επόπτης που φιλοτεχνεί ολόκληρο το ψηφιδωτό. Δημιουργεί, δηλαδή, ανθρώπους κατά την έννοια ότι τους αποσπά από τη δικαιοδοσία του φυτού και του ζώου. Και τους υψώνει στην οντολογική μοναδικότητα του νοήμονος πλάσματος.

 Γιατί αυτή είναι η δουλειά του δάσκαλου. Να δουλεύει το μυαλό, όπως ο καλαντζής δουλεύει το καλάι. Και να παράγει ανθρώπους όπως ο χαλκιάς κατασκευάζει χαλκώματα. Ενώ όλοι οι άλλοι χρησιμοποιούν το μυαλό τους σαν όργανο και παράγουν προϊόντα. Όλα δευτερογενή, και για του βίου τη μηχανή. Βιομηχανία, πες.

Δημήτρης Λιαντίνης





 ΜΙΚΡΑ ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΧΡ. ΤΣΟΛΑΚΗ




    «Το κεφάλι του παιδιού δεν είναι δοχείο να το γεμίσουμε με γνώσεις, είναι σπίρτο και φωτιά για να το ανάψουμε»

      «Σκοπός της εκπαίδευσης είναι να μάθουμε στους 
μαθητές πώς να δημιουργούν ΜΑΖΙ με τους άλλους και 
να είναι ευτυχισμένοι μέσα σ’ αυτή τη δημιουργία 
αξιοποιώντας την παράδοση του τόπου, την ιστορία του 
πολιτισμού & τη σοφία της φύσης»

      «Οι γλώσσες ακολουθούν τις κοινωνίες. Όταν 
χειροτερεύουν οι κοινωνίες, χειροτερεύουν οι έννοιες 
που διέπουν τη ζωή, χειροτερεύει και η γλώσσα που τις
 εκφράζει. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν πλουτίζει η 
γλώσσα. Προστίθενται νέες έννοιες που εκφράζουν την
 ευτέλεια που μας διέπει….»