Σάββατο 30 Μαρτίου 2019

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΘΕΜΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ: Για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα.

Για αφόρμηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί βίντεο για την εκστρατεία επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα από το βρετανικό μουσείο στον φυσικό τους χώρο, το σύγχρονο μουσείο της Ακρόπολης



ΚΕΙΜΕΝΟ


Περί… Επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα

 Η Ελλάδα, τόπος μοναδικής λάμψης Πολιτισμού, έχει υποστεί λεηλασία θησαυρών που γεμίζουν τόσο κρατικά όσο και ιδιωτικά μουσεία του κόσμου. Η αρπαγή των Γλυπτών του Παρθενώνα –όπως έχω γράψει και σε προηγούμενο άρθρο μου- και ο ξενιτεμός αριστουργημάτων της αρχαίας ελληνικής γλυπτικής είναι κορυφαίες πράξεις ορφάνιας της περιουσίας του Ελληνικού Πολιτισμού και του Ελληνικού Λαού.

 Η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα είναι ένα δίκαιο αίτημα όχι μόνον όλων των Ελλήνων αλλά ένα αίτημα που υπερβαίνει τα εθνικά μας σύνορα και έχει παγκόσμια διάσταση. Το αίτημα αυτό καθίσταται οικουμενικό λόγω της μοναδικότητας του Παρθενώνα ως παγκόσμιου μνημείου. Το αίτημα της επιστροφής των Μαρμάρων δεν τίθεται μόνο από την Ελληνική Κυβέρνηση στο όνομα του Ελληνικού Έθνους ή της Ελληνικής Ιστορίας, τίθεται στο όνομα της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και με τη φωνή του ίδιου του ακρωτηριασμένου μνημείου που αξιώνει την επιστροφή των Μαρμάρων του.

 Υπό τον τίτλο «Επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα», η Ελλάδα εννοεί την επιστροφή των γλυπτών διακοσμήσεων και των άλλων στοιχείων του Μνημείου του Παρθενώνα (όπως σπόνδυλοι κιόνων, κιονόκρανα κλπ.), που αφαίρεσε και μετέφερε στο Λονδίνο ο Λόρδος Έλγιν. Η πλήρης περιγραφή των στοιχείων αυτών έχει υποβληθεί στην Unesco και είναι γνωστή στη σχετική διεθνή βιβλιογραφία. Τα Μάρμαρα του Παρθενώνα δεν είναι αυτοτελή. Είναι αναπόσπαστα εκ γενετής στοιχεία του μνημείου του Παρθενώνα, του μείζονος και συμβολικού μνημείου του δυτικού πολιτισμού. Ορισμένα δε από τα στοιχεία αυτά είναι αναγκαία όχι μόνο για την αισθητική αλλά και για τη στατική επάρκεια του Μνημείου όπως δείχνουν οι εργασίες αναστήλωσης.

 Ήλπιζα ότι η ίδρυση του Μουσείου της Ακρόπολης θα αποτελούσε εξαιρετικό κίνητρο για την οριστική επίλυση της μακροχρόνιας εκκρεμότητας. Η Ελλάδα έχοντας δημιουργήσει πλέον τις προϋποθέσεις για την ασφαλή προβολή τους, δικαιούται να υποδεχθεί τα δημιουργήματα του Πολιτισμού της γιατί εκτός των άλλων της ανήκουν. Όμως τις ελπίδες μου έχει διαψεύσει η άκρως προκλητική αναφορά του πρωθυπουργού της Βρετανίας , σε προγενέστερη επίσκεψη στην Ινδία για τα Γλυπτά, η οποία δείχνει ότι δεν υπάρχει καν η διάθεση ή η σκέψη επιστροφής τους. «Σίγουρα δεν πιστεύω στον επιστροφισμό (χρησιμοποίησε τη λέξη returnism). Δεν πιστεύω πως είναι κάτι λογικό» διεμήνυσε.

 Την άρνηση αυτή ενίσχυσαν αφενός μεν η τοποθέτηση του Ισπανού καθηγητή Φερνάντες-Αρμέστο, ο οποίος επέκρινε το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης για την αρχιτεκτονική του και το χαρακτήρισε «μουσείο-καθρέφτη» αντί για «μουσείο-παράθυρο», εξηγώντας ότι περιορίζεται στην παρουσίαση του ελληνικού πολιτισμού, σε αντίθεση με τον κοσμοπολιτισμό του λονδρέζικου μουσείου, αφετέρου η επιχειρηματολογία του Χαντ ότι τα γλυπτά δεν μπορούν να ενωθούν πραγματικά αφού μεγάλα κομμάτια έχουν καταστραφεί και χαθεί προ πολλού. Από κοινού δε τόνισαν ότι το «όψιμο» ελληνικό αίτημα ωθείται από εθνικιστικά αισθήματα. «Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μοίρασμα των πολιτιστικών στοιχείων των λαών, χρειαζόμαστε διεθνισμό και όχι εθνικισμό», ανέφερε ο προαναφερόμενος Βρετανός σε ντιμπέιτ για να καταλήξει ότι η μεταβίβαση της κυριότητας των Γλυπτών του Παρθενώνα είναι καθ’ όλα νόμιμη και το ελληνικό κράτος δεν αμφισβήτησε ποτέ την κυριότητα του Βρετανικού Μουσείου αλλά και ότι οι Έλληνες αν ήταν πραγματικοί Ευρωπαίοι θα έπρεπε να χαίρονται και να νιώθουν «υπερηφάνεια» που τα Γλυπτά βρίσκονται και δείχνουν πολύ καλύτερα στο Βρετανικό Μουσείο.

 Έρχονται στιγμές που, όπως αναφέρει η Οριάννα Φαλάτσι, το να παραμείνω σιωπηλή αποτελεί μέγα σφάλμα, το να μιλήσω αποτελεί υποχρέωσή μου. Υποχρέωση που μου την υπαγορεύει όπως και σε κάθε Έλληνα και Ελληνίδα, η θλίψη στην θέα των άδειων θέσεων που συχνά φέρουν επιγραφή «...το υπόλοιπο τμήμα βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο».

 Τα Μάρμαρα του Παρθενώνα είναι η υπερηφάνειά μας. Είναι η ταυτότητά μας. Είναι οι δημιουργίες που μας συνδέουν με τις έννοιες της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Δεν αποτελούν απλά απομεινάρια του παρελθόντος αλλά αναβίωση των ιδεών που πρεσβεύουν. Αποτελούν τον θεμέλιο λίθο της ιστορίας μας, τη βάση πάνω στην οποία οικοδομήθηκε η νεότερη ιστορία μας, μαζί με τους κόπους, τις ελπίδες, τους φόβους, τις αγωνίες που χρωμάτισαν με διάφορους τρόπους τη ζωή μας. Επομένως τα Μάρμαρα του Παρθενώνα πρέπει να βρίσκονται στο σωστό ιστορικό και πολιτισμικό περιβάλλον και για την αποκατάσταση των «οργανικών στοιχείων» των ζωτικών μερών, τα οποία την «δεδομένη χρονική στιγμή στερούνται συνοχής, έχουν έλλειψη ομοιογένειας και της ιστορικότητας του μουσείου στο οποίο ανήκουν» και η επανένωσή τους θα επέτρεπε σε όλους τους επισκέπτες να εκτιμήσουν καλύτερα το σύνολό τους.

 Εν κατακλείδι, αναφέρω τα λόγια του Καβάφη «Είναι αναξιοπρεπές δι' εν μέγα έθνος το να επωφελήται από ημιαληθείας και ημιδικαιώματα. Η τιμιότης είναι η καλυτέρα πολιτική, και τιμιότης εις την περίπτωσιν των Ελγινείων Μαρμάρων σημαίνει απόδοσιν. Εάν πρόκειται περί του δευτέρου, είναι λυπηρόν ότι δεν ενεθυμήθει το απόφθεγμα του μεγάλου Γάλλου συγγραφέως “Οστις τρέχει πίσω από το πνεύμα αρπάζει την μωρίαν”».

http://www.patris.gr/articles/245927?PHPSESSID=#.VVWWc_ntmko

* Η Ελένη Στυλιανού Τσαντηράκη είναι Μεταπτυχιακός Κοινωνικών Επιστημών, Διοίκηση Πολιτιστικών Μονάδων και Ιδρυμάτων, Πρόεδρος του Κέντρου Προστασίας του Παιδιού Ηρακλείου

ΘΕΜΑΤΑ

1. Να αποδώσετε περιληπτικά το κείμενο σε 80-100 λέξεις

2. Ποιους τρόπους πειθούς και ποια μέσα πειθούς χρησιμοποιεί η συντάκτης του κειμένου;

3. Με ποιους τρόπους αναπτύσσεται η τρίτη παράγραφος του κειμένου : Υπό τον τίτλο «Επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα»… όπως δείχνουν οι εργασίες αναστήλωσης.

4. Να δώσετε μία συνώνυμη για καθεμιά από τις υπογραμμισμένες λέξεις του κειμένου: αίτημα, αναπόσπαστα, προκλητική, ωθείται, ομοιογένειας

5. Να αναγνωριστεί το είδος της σύνταξης του χωρίου: Την άρνηση αυτή ενίσχυσαν αφενός μεν η τοποθέτηση του Ισπανού καθηγητή Φερνάντες-Αρμέστο, ο οποίος επέκρινε το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης για την αρχιτεκτονική του και το χαρακτήρισε «μουσείο-καθρέφτη» αντί για «μουσείο-παράθυρο», εξηγώντας ότι περιορίζεται στην παρουσίαση του ελληνικού πολιτισμού,και να μετατραπεί στο αντίστροφο.

6. Ως εκπρόσωπος του Δεκαπενταμελούς Συμβουλίου του σχολείου σας αναλαμβάνετε να συντάξετε μια επιστολή που θα απευθύνεται στον διευθυντή του μουσείου του Λονδίνου, καταθέτοντας πειστική επιχειρηματολογία για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα .



Τετάρτη 27 Μαρτίου 2019

Ο ποδηλάτης του ουρανού (αναδημοσίευση)



Αναδημοσίευση από το περιοδικό fractal 
https://www.fractalart.gr/o-podilatis-toy-oyranoy/


Ποίηση: «Ο ποδηλάτης του ουρανού»


Της Ελένης Κ. Παπαδοπούλου // *



Ήταν όμορφο το λαμπερό ποδήλατό σου
Οι ρόδες του στραφτάλιζαν στον ήλιο του μεσημεριού
Εσύ, υπερήφανος αναβάτης, κόμπαζες
με επιδέξιες ορθοπεταλιές
ήσουν οδηγός και κυρίαρχος του οχήματος
και της νιότης σου
διέσχιζες με ίλιγγο τις αρτηρίες και ένιωθες
ελεύθερος, ελαφρύς, άυλος, νικητής του ανέμου.
Μα, ο άνεμος σε φθόνησε και σε έριξε κάτω
σε συνέτριψε… «Ενθάδε κείται το παιδί».
Τότε, η ψυχή σου φτερούγισε και βγήκε από το σώμα
ανυψώθηκες στον ουρανό μαζί με το όμορφο και λαμπερό ποδήλατο.
Τώρα, στα ουράνια λιβάδια των αγγέλων, μάς κοιτάζεις
με αγέρωχο βλέμμα και γαλήνια αταραξία,
ψελλίζοντας: «ο άνθρωπος είναι το όνειρο μιας σκιάς».


* Η Ελένη Παπαδοπούλου, εκπαιδευτικός Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, είναι απόφοιτος του Τμήματος Φιλολογίας Α.Π.Θ., με ειδίκευση Κλασικών Σπουδών, και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Eιδίκευσης της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ., του τομέα Αρχαίων Ελληνικών της Χριστιανικής Γραμματείας . Είναι συντάκτης του φιλολογικού-εκπαιδευτικού ιστολογίου eranistria.blogspot.com.

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2019

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΘΕΜΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΓΙΑ ΤΑ «ΡΙΑΛΙΤΙ»




ΚΕΙΜΕΝΟ

«ΡΙΑΛΙΤΙ ΣΟΟΥ» ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

1. Οι τεχνολογικές εξελίξεις στον χώρο της επικοινωνίας δεν μας χάρισαν μόνον αγαθά αλλά και μια πλειάδα φαινομένων που αγγίζουν συχνά το παράλογο: από την απαγόρευση προβολής προϊόντων, όπως ο καπνός ως την προσφορά υπηρεσιών... προς ασέλγειαν μέσω δικτύων διεθνών που αγρεύουν ενδιαφερομένους σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη μας. 

2. Ανάμεσα στα φαινόμενα αυτά εντάσσεται και η βίαιη αντίδραση θεατών της τηλεόρασης εναντίον των λεγομένων «ριάλιτι σόου» στα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια. Είναι γεγονός ότι οι εκπομπές αυτές έχουν σημειώσει μια άνευ προηγουμένου επιτυχία και μιαν «ακροαματικότητα» συμμετρικά ανάλογη (αλίμονο...) προς το γαργαλιστικό και συχνά χυδαίο περιεχόμενό τους. Αλλά τι συμπέρασμα μπορεί να εξαχθεί από την τόσο μεγάλη επιτυχία και την τόσο μεγάλη κατακραυγή;

3. Όταν, προ ετών, ένας εκδότης έγινε στόχος παραπόνων φίλων του για κάποια τολμηρή στήλη της εφημερίδας, τους ρώτησε αν την παρακολουθούν τακτικά. «Και βέβαια», είπαν με οργή οι παραπονούμενοι. «Ε, λοιπόν, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν την καταργώ», απήντησε ειρωνικά ο εκδότης. Τα τηλεοπτικά κανάλια ζουν από τη διαφήμιση και οι διαφημιζόμενοι απαιτούν από τα κανάλια θεαματικότητα. Αν οι χυδαίες εκπομπές διασφαλίζουν ευρύ κοινό, αυτό σημαίνει αυξημένα έσοδα. Η εξίσωση είναι σαφής.

4.Αυτό δεν σημαίνει ασφαλώς πως όλα τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια ή ότι όλες οι εκπομπές με «ριάλιτι σόου» ενδίδουν στη βάναυση ρυπαρότητα. Θεωρητικά μάλιστα τα «ριάλιτι σόου» εμφανίζουν ως στόχο τους την ηθική ανάπλαση. Προβάλλοντας, δηλαδή, κοινωνικά συμβάντα και συμπεριφορές ατόμων, υποτίθεται ότι καυτηριάζουν τις ανηθικότητες που επιδεικνύουν. Αυτές όμως είναι σοφιστείες που δεν πείθουν κανέναν, γι' αυτό και ακούγονται ολοένα και συχνότερα οι προτροπές για «λογοκρισία» των εκπομπών αυτών.

5.Πού είναι όμως οι νόμοι; Και γιατί δεν επεμβαίνουν οι εισαγγελείς αν πράγματι θίγεται το δημόσιο αίσθημα και προσβάλλονται τα ήθη; Διότι εκ των δύο το ένα: είτε πράγματι τα «ριάλιτι σόου» εμπίπτουν στον χώρο της αισχρής εκμετάλλευσης του δημοσίου αισθήματος, οπότε πρέπει η Δικαιοσύνη να επέμβει· είτε αποτελούν μια φέτα της κοινωνικής μας ζωής, την οποία μπορεί καθένας να παρακολουθήσει ελεύθερα, ως απλή μαρτυρία των συγχρόνων ηθών.

6.Εκείνο πάντως που δεν είναι λογικό είναι το να ζητεί κανείς την επιβολή μιας προληπτικής λογοκρισίας. Αν η Δικαιοσύνη επέμβει μια φορά με αυστηρότητα, είναι βέβαιον ότι το αδίκημα δεν θα επαναληφθεί εύκολα. Αν λοιπόν υφίσταται αδίκημα προσβολής των ηθών και η Δικαιοσύνη το ανέχεται αγογγύστως, τότε τα ανακλαστικά της πολιτείας μας δεν λειτουργούν σωστά! Περισσότερο από τον παρεκτρεπόμενο παραγωγό των εκπομπών, περισσότερο από τους αναρίθμητους θεατές, υπεύθυνη για την τήρηση των νόμων και για την προστασία του κοινού είναι η Δικαιοσύνη ενός τόπου.
από τον ημερήσιο τύπο

ΘΕΜΑΤΑ

Α
. Να αποδώσετε περιληπτικά το κείμενο σε 80-100 λέξεις

Β1. Αφού διαβάσετε προσεκτικά το κείμενο που σας δόθηκε, να χαρακτηρίσετε τις προτάσεις που ακολουθούν ως σωστές ή λανθασμένες, τοποθετώντας την ένδειξη Σ ή Λ

1. Εκείνο πάντως που είναι λογικό είναι το να ζητεί κανείς την επιβολή μιας προληπτικής λογοκρισίας.
2. τα «ριάλιτι σόου» εμφανίζουν ως στόχο τους την ηθική ανάπλαση.
3. Οι τεχνολογικές εξελίξεις στον χώρο της επικοινωνίας δεν μας χάρισαν μόνον αγαθά αλλά και μια πλειάδα φαινομένων
4. όλα τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια ή όλες οι εκπομπές με «ριάλιτι σόου» ενδίδουν στη βάναυση ρυπαρότητα.
5. υπεύθυνη για την τήρηση των νόμων και για την προστασία του κοινού είναι η Δικαιοσύνη ενός τόπου.

Β2. Να βρείτε και να χαρακτηρίσετε τις δευτερεύουσες προτάσεις της έκτης παραγράφου

Β3. Να εξετάσετε τη συνοχή του κειμένου

Β4. Ποια είναι τα δομικά μέρη της τέταρτης παραγράφου και με ποιον τρόπο/μέθοδο αναπτύσσεται;

Β5. Να γράψετε από ένα συνώνυμο για τις παρακάτω λέξεις του κειμένου: αγρεύουν, γαργαλιστικό, ρυπαρότητα, καυτηριάζουν, αγογγύστως, σοφιστείες.

Γ. Να συντάξετε μία επιστολή για την ηλεκτρονική έκδοση μιας εφημερίδας, στην οποία θα διατυπώνετε τη γνώμη σας για αυτό το είδος των τηλεοπτικών εκπομπών και πώς μπορούν οι νέοι να αντισταθούν στις (αρνητικές) συνέπειες τέτοιων εκπομπών. (500-600 λέξεις)

Έρευνα-επιμέλεια κριτηρίου Ελένη Παπαδοπούλου, φιλόλογος

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2019

Λογοτεχνικό εργαστήριο ΙΙ : Ανάγνωση - Έκφραση - Γραφή, πάνω σε ένα διήγημα



ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ : Ανάγνωσης - Έκφρασης - Γραφής, πάνω σε ένα διήγημα της Αλεξάνδρας Μυλωνά. Στο 1ο ΓΕ.Λ. Συκεών σε συνδιδασκαλία δύο τμημάτων και τριών φιλολόγων, του Πανταζή Μητελούδη, της Ελένης Παπαδοπούλου και της Αλεξάνδρας Μυλωνά.




ομαδοσυνεργατική εργασία




αναγνώσεις

επεξεργασία φύλλων εργασίας
δραματοποίηση
παρουσίαση εργασιών
Αναστοχασμός





Δευτέρα 11 Μαρτίου 2019

Η φιλία της Ήβης και της Ζωής μας

  Αναζητώντας αναγνώσματα σύγχρονων συγγραφέων για τη φιλία ως βίωμα και πραγματικότητα, ανακάλυψα το μυθιστόρημα της Κέλλυς Πάλλα, που, εκτός από τη θεματική στόχευση στη φιλία, περιγράφει με λεπτομερειακό τρόπο την εξέλιξη των διανθρώπινων σχέσεων μέσα στο πεδίο των σύγχρονων κοινωνικοοικονομικών αλλαγών. Αποσπάσματα του βιβλίου μπορούν να αξιοποιηθούν και για τη διδασκαλία των φύλων στη Λογοτεχνία. Στο κείμενο που ακολουθεί καταθέτω την προσωπική μου πρόσληψη.

Κέλλυ Πάλλα, Γιούκα η ηδονοβλεψίας, εκδ. Νησίδες, 2017

   Ένα μυθιστόρημα που υφαίνεται στον ιστό μιας παντοτινής φιλίας. Η Ήβη, μεταφράστρια και με
συγγραφικές ανησυχίες και σταθερή ροπή στην εξωτερίκευση των συναισθημάτων μέσω της γραφής και η Ζωή, αρχαιολόγος με ταλέντο στο τραγούδι και τη μουσική Φάντο είναι αχώριστες από την παιδική τους ηλικία. Αν και είναι διαφορετικοί χαρακτήρες, τις ενώνουν οι κοινές βιωματικές τους εμπειρίες και τα νοσταλγικά καλοκαίρια της ανεμελιάς και της ραστώνης στη Χαλκιδική, όπου μυούνταν στα μυστικά της φύσης και δοκίμαζαν τα όρια της ύπαρξής τους.

  Η φιλία τους δοκιμάζεται στο παρόν από μικρά και απρόβλεπτα περιστατικά, αλλά η οικονομική κρίση είναι αυτή που τις χωρίζει πραγματικά. Η Ζωή μετά από μακρά αναμονή και εντελώς ανέλπιστα διορίζεται στη Λέσβο και η Ήβη παραμένει στη Θεσσαλονίκη βιώνοντας το φάσμα της ανεργίας που τη στοιχειώνει και την στροβιλίζει στη δίνη της ακραίας πενίας.

  «Είναι η απουσία που δίνει μορφή στα πράγματα, το σώμα που είναι εκεί, ενώ αναλήφθηκε. Και πώς πλησιάζεις έναν επιτάφιο; Μόνο με σιωπή και ταπείνωμα». Αυτή η απουσία γίνεται το αφηγηματικό υλικό της Ήβης για τις συγγραφικές της δοκιμές και δοκιμασίες, με πρόσωπα πραγματικά, πρόσωπα της επιθυμίας και πρόσωπα των λέξεων. Και οι δυο γυναίκες επιθυμούν και διαψεύδονται, ειδικά από τους άντρες που συναντούν στις παράλληλες πορείες τους. Και οι δυο διακρίνονται από ατολμία και αδυναμία να εκθέσουν τον εαυτό τους στον «άλλο».

  Σε κάθε επίπεδο του αφηγηματικού παλίμψηστου της Κέλλυς Πάλλα, η γιούκα, το φυτό, μεταμορφώνεται σε εχέμυθο μάρτυρα αλλά και ηδονοβλεψία, όπως άλλωστε είναι και ο ευρηματικός τίτλος του εν λόγω μυθιστορήματος, σε κάθε σκηνή, πραγματική ή φανταστική, και συμπληρώνει την αυθεντία του αφηγητή. Όλα τα αντικείμενα προσωποποιούνται, αρκεί να σχετίζονται με τις δυο ηρωίδες. Το λικέρ αμαρέτο όπως και η μουσική Φάντο διακοσμούν το σκηνικό της δράσης αλλά και της απραξίας.

   Η ματιά της συγγραφέως είναι διεισδυτική με εμμονή στις λεπτομέρειες τόσο των πραγμάτων όσο και των ανθρώπων. Ο ρυθμός της αφήγησης, γρήγορος, ασθμαίνων, συνάδει με τους γρήγορους ρυθμούς της αδυσώπητης ζωής και των δραματικών εναλλαγών της καθημερινότητας. Οι περιγραφές είναι κι αυτές λεπτομερειακές με μια επίμονη εστίαση στα μικρά και, ίσως, επουσιώδη για τους πολλούς αλλά τόσο σημαντικά για τις δυο ηρωίδες.

   Η Κέλλυ Πάλλα ξέρει να χρησιμοποιεί τις κατάλληλες λέξεις σε κάθε επικοινωνιακή περίσταση των ηρώων, αλλά και να πλουτίζει τον αναγνώστη με λεκτικούς μαργαρίτες από τον θησαυρό της ελληνικής γλώσσας. Αξίζει, λοιπόν, να διαβαστεί αυτή η ιστορία, γιατί «κάθε ιστορία είναι ένα αφηγηματικό παλίμψηστο» και «η πλοκή κάποτε δημιουργεί τον αφηγητή της».

Ελένη Κ.  Παπαδοπούλου, ΜΑ Φιλόλογος-Εκπαιδευτικός Δ.Ε.

 
 Η Κέλλυ Πάλλα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε Ελληνική Φιλολογία με μεταπτυχιακό στις Νεοελληνικές Σπουδές. Για σύντομο διάστημα ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και ερασιτεχνικά με το θέατρο. Υπήρξε καθηγήτρια Μέσης Εκπαίδευσης και κατά καιρούς έχει κάνει διαλείμματα μακράς πνοής στο Αμβούργο της Γερμανίας, όπου απέκτησε φιλίες και εμπειρίες ικανές να πορευτεί στη ζωή και τη γραφή. Η πρώτη της λογοτεχνική απόπειρα καταγράφηκε το 2002 σε ένα διήγημα στο περιοδικό Εντευκτήριο και η πρώτη αυτόνομη έκδοση το 2013 με τη "Σκόνη του τίποτα, Επτά επάλληλες ιστορίες", εκδ. Γαβριηλίδης. Βιβλιοκρισίες της υπάρχουν στην ηλεκτρονική σελίδα του Συλλόγου Αποφοίτων της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ 'Φιλόλογος' και για λογαρισμό της Λέσχης  Ανάγνωσης Ex Libris στο diastixo.gr, στο lexima.gr., στην οδό Πανός και αλλού.

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2019

Λογοτεχνικό εργαστήριο Ι : Η ποιήτρια Κούλα Αδαλόγλου


  Πραγματοποιήθηκε χτες το λογοτεχνικό εργαστήριο με την παρουσία της ποιήτριας κ. Κούλας Αδαλόγλου στην τάξη του Α2 του 1ου ΓΕΛ Σταυρούπολης. Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και της θεματικής ενότητας, που εξετάζουμε στο δεύτερο τετράμηνο, "Τα καιρικά φαινόμενα στη Λογοτεχνία" αλλά και του πολιτιστικού προγράμματος "Διαβάζουμε και παρουσιάζουμε λογοτεχνικά κείμενα μέσα στην τάξη" υποδεχθήκαμε, εκτός διδακτικού ωραρίου, την κ. Αδαλόγλου.

   Σε μια ζεστή σχολική ατμόσφαιρα και αφού οι μαθητές παρουσίασαν τα εργοβιογραφικά στοιχεία της και διάβασαν ποιήματα από την τελευταία ποιητική της συλλογή "Γιατί το μέλλον μια μικρή κουκίδα",  η ποιήτρια, όπως η ίδια ομολόγησε,  συνειδητοποίησε, και με τη συνεργατική πρόσληψη των ποιημάτων της από τους μαθητές, ότι τα καιρικά φαινόμενα και οι περιγραφές τοπίων και χώρων αποτελούν σταθερό σκηνικό ή μόνιμη μουσική υπόκρουση στον ποιητικό της λόγο. Έδωσε ουσιαστικές απαντήσεις στα ερωτήματα των παιδιών για τον τρόπο "κατασκευής" των ποιημάτων της, την έμπνευση, τις ποιητικές της καταβολές από τον Σεφέρη και τον Σολωμό, τον ρόλο του βιώματος στο ποιητικό της σύμπαν και ενθάρρυνε τις δημιουργικές τους προσπάθειες για έκφραση με τον ποιητικό και πεζό λόγο.

  Στο δεύτερο μέρος της συνάντησής μας, η κ. Αδαλόγλου άκουσε με μεγάλο ενδιαφέρον τα πονήματα των μαθητών, τόσο τις ελεύθερες δημιουργίες τους όσο και τις ανακατασκευές ποιημάτων του Οδυσσέα Ελύτη, του Μιχάλη Γκανά  και της ιδίας. Το λογοτεχνικό εργαστήριο ολοκληρώθηκε με τη συμβουλή-ευχή της κ. Αδαλόγλου προς τους μαθητές, να επεξεργάζονται αδιάλειπτα τα κείμενά τους και να καταγράφουν τα μικρά και καθημερινά ερεθίσματα, ώστε να έχουν μια μόνιμη πηγή άντλησης θεμάτων για τις δημιουργικές τους απόπειρες. Η διαδικασία της γραφής θα τους προσφέρει πολλαπλά οφέλη, πνευματικά και ψυχικά, και θα τους απομακρύνει από τη σημερινή και εμμονική ενασχόλησή τους με το διαδίκτυο.

Τα καιρικά φαινόμενα στην ποίηση της Κούλας Αδαλόγλου

ΦΩΝΗ Α΄
MONO
Λιώνω σ’ έναν καφέ μόκα καραμέλα.
Κρύο, θαμπώνουν τα τζάμια.
Μιλώ μιλάς, λόγια που δεν θυμάμαι,
μόνο να κοιταζόμαστε στα μάτια
να βλέπουμε τα χείλη που αρθρώνουν
υπόκρουση κρατάμε την κουβέντα.
Βγήκε ήλιος, μας ζεσταίνει την πλάτη.
Το χιόνι στοιχειώνει στις άκρες του δρόμου.
Δάχτυλα που αγγίζονται και ριγούμε
με την προϊούσα οσμή μιας απομάκρυνσης.

ΦΩΝΗ Γ΄
Το σύννεφο είχε καθίσει πάνω από το σπίτι.
Ένα σύννεφο σαν μπουκέτο λουλούδια, μοβ, μαύρα, φούξια.
Ακούστηκε η βροντή, μια λάμψη,
το σύννεφο σκόρπισε σε μυριάδες κομμάτια.

Απ’ το ταβάνι έπεφτε μια βροχή από μοβ πέταλα.

Και ο επίκαιρος και βιωματικός χαρακτήρας: από τη Νεφέλη στα προσφυγόπουλα...











η παρουσίαση των μαθητών