Σάββατο 1 Ιουνίου 2013

«Καληνύχτα, Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ».

 Του Τάκη Θεοδωρόπουλου, Καθημερινή, 31.5.13

Ο Χατζιδάκις μόλις είχε παραιτηθεί από τη διεύθυνση του Τρίτου Προγράμματος• αν δεν κάνω λάθος, είχε δηλώσει ότι απαγορεύει στο κρατικό ραδιόφωνο να μεταδίδει μουσική του, διότι τη μεταδίδει για να την κακοποιήσει. Το ωραίο στην υπόθεση δεν είναι η ίδια η απαγόρευση. Είναι η αιτιολογία. Θυμωμένος όπως ήταν με το  τότε κράτος, δήλωνε με τον τρόπο του ότι δεν θέλει να έχει καμία σχέση μαζί τους. Οχι μόνον δεν χρειάζεται το κρατικό ραδιόφωνο, αλλά το θεωρεί και επιβλαβές για το έργο του. Υπερβολές θα μου πείτε. Ωραίες υπερβολές ενός ανθρώπου που ήξερε να υπερασπίζεται την ευαισθησία του όχι μόνον με τη μουσική του, αλλά και με τη δημόσια παρουσία του.

  Το θυμήθηκα διαβάζοντας πως σε δημοτικό σχολείο η δασκάλα της μουσικής αντιμετώπισε την οργή γονέως αλλά και της διευθύντριας, επειδή έμαθε στα παιδιά να τραγουδούν τον «Κεμάλ». Όπως αποκαλύπτει, ο γονέας διαμαρτυρήθηκε στη διευθύντρια ότι η περί ης ο λόγος ασκεί φιλοτουρκική προπαγάνδα κι εκείνη την κάλεσε σε απολογία, αφού κατάσχεσε τις φωτοτυπίες με τους στίχους του Νίκου Γκάτσου, τις οποίες και έσκισε. Φαντάζομαι ότι αν ζούσαν και το μάθαιναν, ο μεν Γκάτσος θα αδιαφορούσε αρειμανίως, ο δε Χατζιδάκις θα προέβαινε σε δημόσια δήλωση απαγόρευσης ακρόασης της μουσικής του από τη διευθύντρια και τον γονέα λόγω περιορισμένης νοημοσύνης.

 Εν κατακλείδι: Ο «Κεμάλ» είναι ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του Χατζιδάκι και του Γκάτσου, ο οποίος έγραψε τους στίχους πάνω στη μουσική αφού η πρώτη του εκτέλεση ήταν με λόγια στα αγγλικά στο «Reflection». Αξίζει να το ξανακούσετε, με τη φωνή του ίδιου του συνθέτη να το κλείνει με τον στίχο:

«Καληνύχτα, Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ».



Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΗΔΑΚΙ


ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΝΊΚΟΥ ΓΚΑΤΣΟΥ

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά κι ένα καιρό
Ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
Στη Μοσούλη, στη Βασόρα, στην παλιά την χουρμαδιά
Πικραμένοι κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά

Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
Αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί
Τον κοιτούν οι βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
Κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει πως θ’ αλλάξουν οι καιροί

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
Ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
Απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη κι απ’ τη γη στον ουρανό
Κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό

Πέφτουν πάνω του τα στίφη σαν ακράτητα σκυλιά
Και τον πάνε στον Χαλίφη, να του βάλει τη θηλιά
Μαύρο μέλι, μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
Πριν αφήσει στη κρεμάλα, τη στερνή του τη πνοή


Με δυο γέρικες καμήλες, μ’ ένα κόκκινο φαρί
Στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί
Πάνε τώρα χέρι-χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
Μα της Δαμασκού τ’ αστέρι, τους κρατούσε συντροφιά

Σ’ ένα μήνα, σ’ ένα χρόνο, βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ
Που από τον ψηλό του θρόνο, λέει στον άμυαλο Σεβάχ
Νικημένο μου ξεφτέρι, δεν αλλάζουν οι καιροί
Με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί


Καληνύχτα Κεμάλ
Αυτός ο κόσμος δεν θ’ αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου