Λατινικά πάλι!

 

λατινικα γ΄λυκειου from Eleni Papadopoulou

Αριστεία

 

Διήγημα: “Ο Αρίστος ο άριστος”

Γράφει η Ελένη Κ. Παπαδοπούλου // *

 

 

 

 

 

Ο Αρίστος ο άριστος

 

Ο Αρίστος, ο πρωτότοκος γιος μιας «αγίας» ελληνικής οικογένειας, μονοπωλούσε πάντα το ενδιαφέρον των συγχωριανών του. Από παιδί ακόμη ήταν ο πιο αγαπητός στις παρέες των συνομηλίκων του, έξυπνος, ευγενικός, με αναπτυγμένο το αίσθημα της προσφοράς, με οικολογικές ανησυχίες. Έδειχνε αγάπη σε όλους και συμπεριφερόταν με σεβασμό στους γέροντες του χωριού, τάιζε τα σκυλιά και τις γάτες της γειτονιάς του και φρόντιζε πάντα όλες οι καλές πράξεις του να γίνονται μπροστά στα άγρυπνα μάτια εκείνων των ανθρώπων που ασχολούνται συστηματικά με το τι κάνουν οι άλλοι, ώστε να απολαμβάνει επαίνους και θετικά σχόλια.

Έτσι, έφτιαξε μια εικόνα αριστείας που ανανεωνόταν με κάθε νέα επιτυχία στον στίβο της ζωής του. Πέρασε στη Γεωπονική χωρίς ιδιαίτερο διάβασμα. Μετά το πτυχίο και τη θητεία του ως έφεδρου αξιωματικού στον στρατό, βρήκε αμέσως δουλειά σε μια κραταιή ιδιωτική επιχείρηση, αναλαμβάνοντας τη θέση του υπεύθυνου πωλήσεων λιπασμάτων.

Η μάνα του πάντα τον ξεχώριζε και τον θαύμαζε επιδεικτικά μπροστά στον δευτερότοκο γιο της, τον Προκόπη, που έμαθε να ζει στη σκιά του πετυχημένου αδελφού του. Ο Προκόπης δεν τολμούσε να ανοίξει τα φτερά του, να κάνει σχέδια για το μέλλον του, αν προηγουμένως δεν ζητούσε τη γνώμη του Αρίστου. Έτσι του είχαν μάθει οι γονείς του, και ιδιαιτέρως η μάνα του. Η κυρά-Αναστασία έπινε νερό στο όνομα του Αρίστου και υπερηφανευόταν στις γειτόνισσές της: «ο Αρίστος μου πήρε από μένα, είναι ίδιος με μένα και στο πρόσωπο και στις χάρες! Ο Προκόπης είναι ίδιος ο πατέρας του, ήσυχος, δειλός, τεμπελάκος. Δεν έχει μυαλό για μεγάλα πράγματα. Αυτός είναι μόνο για να μάς υπηρετεί και, όταν γεράσουμε, θα μάς δώσει κι ένα ποτήρι νερό…». Αυτά έλεγε η κυρά-Αναστασία και έκανε μεγαλεπήβολα όνειρα για τον άριστο γιο της.

Ο Αρίστος χάρη στις υψηλές γνωριμίες του και, επειδή ένιωθε ότι στη μεγάλη ιδιωτική επιχείρηση δεν αναγνωρίζονταν τα ταλέντα του και οι απολαβές του δεν κάλυπταν τα ακριβά γούστα του, κατάφερε να «φυτευτεί» στο Υπουργείο Γεωργίας, στη θέση του Τμηματάρχη. Όποτε ήθελε πήγαινε στη δουλειά, ο μισθός του σταθερός και υψηλός και σε κάθε γιορτή και τριήμερο έπαιρνε άδεια από τον εαυτό του για να επισκεφτεί το χωριό του και να εισπράξει επαίνους και μακαρισμούς από τους συντοπίτες του.

Και στην προσωπική του ζωή πέτυχε. Παντρεύτηκε μια πολύφερνη νύφη με τρανταχτή περιουσία και αμέσως έγινε ο κυρίαρχος του παιχνιδιού της ζωής. Η Νίνα, η γυναίκα του, τέθηκε από την αρχή της σχέσης τους κάτω από την απόλυτη εξουσία του. Εξάλλου, η ίδια ήταν άβουλη και αγνή, και όπως συνήθιζε να λέει ο Αρίστος, μετά τη μεγάλη της τύχη να συναντήσει τον ίδιο στη ζωή της, το θαύμα της φύσης, χρειαζόταν αυτό το θαύμα για να την κατευθύνει. Στην αρχή ήταν όλα κάτω από τον έλεγχό του, όταν, όμως, η Νίνα άρχισε να καταλαβαίνει το μέγεθος της εξάρτησής της και να ξυπνά από τον λήθαργο που της προκαλούσε η πειθήνια τακτική του, ο Αρίστος ξεκίνησε να την υποτιμά, να την κατακρίνει, να την συκοφαντεί σε κοινούς φίλους και σε συγγενείς. Η κοπέλα εμφάνιζε συμπτώματα κατάθλιψης, αμελούσε το σπίτι της και τον εαυτό της. Έχασε κάθε ενδιαφέρον για τη ζωή. Ο Αρίστος έβγαινε συνεχώς έξω με φίλους και φίλες και, υποδυόμενος το θύμα μιας άτυχης και άδικης για τον ίδιο σχέσης, δεν δίσταζε να επιδεικνύει φωτογραφίες από το κινητό του για να επιβεβαιώνει την ακαταστασία του σπιτιού του και να ενισχύει, με αδιάσειστα στοιχεία, τη διάγνωσή του ότι η γυναίκα του πάσχει από βαριά ψυχική νόσο. Λίγοι φίλοι και γνωστοί αδιαφορούσαν για όσα τους έλεγε και τους έδειχνε. Ελάχιστοι τον κατέκριναν κατά πρόσωπο για τον διασυρμό της κοπέλας και οι περισσότεροι συμμερίζονταν την κατάστασή του, δείχνοντάς του συμπόνοια και οίκτο και συγχρόνως αναθεμάτιζαν τη Νίνα που τόσο πολύ τον ταλαιπωρούσε.

Ο Αρίστος, τις λίγες φορές που έμενε στο σπίτι, αντιδρούσε ανεξέλεγκτα και με ασυγκράτητες φωνές μπροστά στη Νίνα. Ποτέ δεν καθόταν να την ακούσει, να συζητήσουν και να βρουν λύσεις στα προβλήματά τους. Θεωρούσε πως ο ίδιος δεν προκαλεί ποτέ προβλήματα και πως η γυναίκα του πρέπει να αλλάξει μυαλά και να υπακούει αδιαμαρτύρητα στους κανόνες που ο ίδιος είχε επιβάλει στη σχέση τους. Άλλωστε, όπως φώναζε πάντα, ο ίδιος τα ξέρει όλα και ως ειδικός μάνατζερ στη δουλειά του γνωρίζει θεωρητικά και πρακτικά τη διοίκηση του ανθρώπινου δυναμικού.

Ωστόσο, η Νίνα είχε άλλη γνώμη και μια μέρα, έχοντας ανακτήσει τις ψυχικές δυνάμεις της, κάλεσε έναν Κλειδαρά και άλλαξε κλειδαριά στην εξώπορτα του προικώου διαμερίσματός της. Ο Αρίστος επιστρέφοντας αργά το βράδυ στο σπίτι, βάζοντας το κλειδί του στην πόρτα έμεινε κατάπληκτος! Ωρυόταν και χτυπούσε με κλωτσιές την πόρτα, ήταν όμως ήδη αργά. Αφού πήρε τη βαλίτσα που του άφησε η γυναίκα του έξω, έφυγε συνεχίζοντας το ταξίδι της επιτυχημένης του ζωής, θηρεύοντας καινούργια θηράματα για να τα εγκλωβίσει στο τέλειο κλουβί του και στη συνέχεια να κομπάζει πάλι για την αξιοσύνη του, επιζητώντας την έξωθεν μαρτυρία των συγχωριανών του!

 Πρώτη δημοσίευση στο fractal 30/06/2021