Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2019

Αρθρο-γραφίες


 Η συστηματική ενασχόληση των μαθητών με τη συγγραφή άρθρων και η ανάγκη τους να δημοσιοποιούν τις απόψεις τους γέννησαν την ιδέα της δημιουργίας ενός μόνιμου συνδέσμου, όπου θα αναρτώνται τα κείμενά τους. Τα περισσότερα από αυτά αποτελούν εργασίες που εκπονήθηκαν με αφορμή συγκεκριμένους θεματικούς κύκλους που συζητήθηκαν μέσα στην τάξη και από σήμερα θα φιλοξενούνται στις "Αρθρο-γραφίες". 

Περιμένουμε συμμετοχές!


«ΟΧΙ» 

   Χαρακτηριστικό των εφήβων είναι η τάση τους προς αμφισβήτηση και άρνηση. Η τάση αυτή μάλιστα, είναι τόσο δογματική που πολλές φορές, και ίσως τις περισσότερες, στους  λόγους τους για άρνηση και αμφισβήτηση των κοινωνικών αντιλήψεων, δεν περιλαμβάνονται προτάσεις και σοβαρά επιχειρήματα. Μόνον το «όχι»

   Κατά την προσωπική μου άποψη, μια τέτοιου είδους στάση δύσκολα μπορεί να ληφθεί υπόψη. Ένας λόγος δίχως επιχειρήματα και σοβαρές απόψεις δεν στέκεται εύκολα όρθιος. Ένας ολοκληρωμένος λόγος απαιτεί και προϋποθέτει άριστη γνώση του θέματος και όχι απλώς μια επιφανειακή γνώση και άποψη για το ζήτημα, όπως έχουν οι σημερινοί νέοι, οι οποίοι δεν γνωρίζουν πολλές φορές το υπόβαθρο, την ιστορία, το παρελθόν του ζητήματος με το οποίο ασχολούνται. Απλώς αμφισβητούν.

   Επίσης, οι περισσότερες αποφάσεις των σημερινών ανθρώπων κυοφορούν συμφέροντα, είτε οικονομικά, είτε κοινωνικά. Έτσι λοιπόν δύσκολα μπορεί ένας άβουλος ειδικά λόγος να ανατρέψει τις αποφάσεις ή και τις αντιλήψεις που επικρατούν.  Επίσης, οι νέοι έχουν κάπως παρεξηγήσει το θέμα της άρνησης και αμφισβήτησης. Παρατηρούμε  πολύ συχνά τους νέους να κλείνουν σχολεία λόγω φλεγόντων ζητημάτων πιστεύοντας πως η κίνηση αυτή θα αποφέρει καρπούς. Οι περισσότεροι ,όμως, δίχως καν να γνωρίζουν τον λόγο για τον οποίο έκλεισαν το σχολείο, χρησιμοποιούν την άρνηση και την αμφισβήτηση ως δικαιολογία για να χαθούν διδακτικές ώρες.  Συμπεραίνουμε, λοιπόν, πως και πίσω από τις αποφάσεις για αμφισβήτηση των αξιών και αρχών απ ΄ τους  νέους, κρύβονται πολλές φορές άλλοι στόχοι.

   Σίγουρα τέτοιου είδους αμφισβήτηση είναι προφανές πως είναι λάθος. Γενικά ,όμως, η αμφισβήτηση είναι αγαθό. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες προόδου και δείχνει πως η κριτική σκέψη του ατόμου λειτουργεί. Για να επιτύχουν λοιπόν, την σωστή αμφισβήτηση οι νέοι, θα πρέπει αρχικά όπως αναφέρθηκε και παραπάνω να γνωρίζουν καλά και σφαιρικά το ζήτημα. Θα πρέπει ,δηλαδή, να έχουν τη δύναμη να απαντήσουν σωστά σε πιθανές ερωτήσεις,  αλλά και να δημιουργούν αυτοί βάσιμες και με ουσία ερωτήσεις.  Επίσης, θα πρέπει να χρησιμοποιούν σοβαρά επιχειρήματα για να υποστηρίζουν τις απόψεις τους , αποφεύγοντας την συνεχή άρνηση. Τέλος, καλό θα είναι να δημιουργούν κοινωνικές ομάδες ενδιαφερόμενων ατόμων, έτσι ώστε να μπορούν να ενημερώσουν και να ευαισθητοποιήσουν και τους υπόλοιπους.

   Η σωστή αμφισβήτηση από τους νέους είναι ένα πολύ σημαντικό και χρήσιμο επίτευγμα  αλλά και εφόδιο για την χώρα μας αλλά και για κάθε χώρα. Μια γόνιμη αμφισβήτηση έχει τη δύναμη να αλλάξει αλλά και να κινήσει πολλά!

Αριστείδης  Γρηγοριάδης, μαθητής της Α΄Λυκείου  



Η άγονη αμφισβήτηση των νέων 

   Οι νέοι σήμερα ζουν σε μία εποχή που χαρακτηρίζεται από τους γρήγορους ρυθμούς και τη ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας. Όλα γύρω τους φαίνεται να μεταβάλλονται ταχύτατα. Επιπλέον, ο υπερκαταναλωτισμός, οι αντιφάσεις του σημερινού μας πολιτισμού, η διαφθορά και η αναξιοκρατία αποτελούν θέματα που προβληματίζουν τους νέους και τους οδηγούν στην απαξίωση και την αμφισβήτηση.

   Η τάση αυτή των νέων για αμφισβήτηση είναι ένα χαρακτηριστικό της νέας γενιάς και ως ένα βαθμό είναι θεμιτή και δικαιολογημένη. Κατ΄αρχάς, οι νέοι περνούν μια μεταβατική ηλικία και έχουν διαφορετική ψυχοσύνθεση, ανάγκες και ενδιαφέροντα. Διανύουν την περίοδο της ονειροπόλησης, της κυοφορίας των καινούριων ιδεών και της κατάστρωσης σχεδίων για το μέλλον. Έτσι, ως ονειροπόλοι εκ φύσεως και ιδεολόγοι, οραματίζονται έναν κόσμο, όπου θα κυριαρχεί η ισότητα, η δικαιοσύνη, ο σεβασμός και η αλληλεγγύη. Έναν κόσμο δικαιότερο που θα τους δίνει τη δυνατότητα να διαπρέψουν και να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα.

   Κάποιες φορές, όμως, βλέποντας να διαψεύδονται οι προσδοκίες τους, οδηγούνται μοιραία στην αμφισβήτηση και την απαξίωση. Επιπροσθέτως, η ανασφάλεια και η έλλειψη ιδανικών και προτύπων είναι μία άλλη αιτία που εντείνει περισσότερο το πρόβλημα. Έτσι, οι νέοι αμφισβητούν το εκπαιδευτικό σύστημα, καθώς διαπιστώνουν ότι δεν εκπληρώνει επαρκώς τους στόχους του, το πολιτικό σύστημα και τους πολιτικούς βλέποντας να κυριαρχούν φαινόμενα διαφθοράς και αναξιοκρατίας και οτιδήποτε έχει σχέση με παραδοσιακές αρχές και αξίες.

   Όταν η κριτική των νέων και η αμφισβήτηση είναι γόνιμες και δημιουργικές, χωρίς αρνήσεις, αλλά εκφράζονται με ορθές και εποικοδομητικές προτάσεις, τότε η κοινωνία μπορεί να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον. Δυστυχώς, πολλές φορές συμβαίνει το αντίθετο, δηλαδή η κριτική των νέων είναι στείρα και άγονη και φυσικά κάτι τέτοιο δεν είναι ωφέλιμο ούτε για τους ίδιους ούτε για την κοινωνία. Η εποικοδομητική, λοιπόν, και δημιουργική κριτική, χωρίς υπερβολές, αρνήσεις και απαξιώσεις θα μπορούσε να αποτελέσει την κινητήρια δύναμη για αλλαγή και πρόοδο της κοινωνίας. Η αλλαγή αυτή μπορεί να επιτευχθεί με το σεβασμό, την κατανόηση στα προβλήματα και τους προβληματισμούς των νέων, την διαπαιδαγώγηση και τον ορθό προσανατολισμό τους.

   Συμπερασματικά, λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι η δημιουργική κριτική των νέων μπορεί να θέσει τα θεμέλια μιας καλύτερης κοινωνίας, με σεβασμό στις παραδοσιακές αρχές και αξίες αλλά και με περαιτέρω εμπλουτισμό τους, ώστε να εναρμονίζονται με τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα.

Ζωή Λιαμάδη, μαθήτρια Α΄Λυκείου



Η κοινωνία αρωγός των νέων

   Στις μέρες μας οι νέοι διακατέχονται από ένα κλίμα αμφισβήτησης προς το κατεστημένο. Κατακρίνουν τους πάντες και τα πάντα. Ο λόγος τους περιέχει αρνήσεις και όχι προτάσεις. Τέλος, η στάση τους αυτή προξενεί την δημιουργία αντιπαλοτήτων και προστριβών με τον κοινωνικό τους περίγυρο. Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό;

   Οι νέοι στην πλειοψηφία τους είναι επαναστατικοί και ανταγωνιστικοί. Επίσης, διακατέχονται από έντονο ενθουσιασμό και έχουν την τάση για αλλαγή. Εξαιτίας όμως της ταχύτητας και αλλαγής των αξιών και της μη σταθερότητάς τους, καθώς και η χρεοκοπία των ειδώλων (γονείς, εκπαιδευτικοί), οι νέοι νιώθουν ανασφαλείς. Επιπλέον, στην προσπάθειά τους να ανοίξουν τα φτερά τους και να αποσπαστούν από τους κόλπους της οικογένειας τους,  έρχονται αντιμέτωποι με τις αντινομίες της σύγχρονης εποχής. Αυτό έχει ως συνέπεια, οι νέοι να κατακρίνουν τα πάντα και να  αναπτύσσουν επιθετική συμπεριφορά. Επιπρόσθετα, οι νέοι αρνούνται να συζητήσουν, απορρίπτουν τον διάλογο, ως μέσο επίλυσης των διαφορών, και τον αντικαθιστούν με την αδιαλλαξία.

   Κατά τη γνώμη μου, η στάση των νέων προκαλεί την αντίδραση των μεγαλυτέρων και αυτό δημιουργεί ένα κλίμα καχυποψίας και απογοήτευσης ανάμεσά τους. Ακόμη, οι νέοι νομίζουν πως ο κοινωνικός περίγυρος τους, δεν τους καταλαβαίνει και αυτό τους προξενεί ακόμη μεγαλύτερη ανασφάλεια. Επιπλέον,  η απαθής στάση των μεγαλυτέρων , καθώς η άρνηση των νέων προκαλούν τη στασιμότητα της κοινωνίας. Η κοινωνία δεν εξελίσσεται και τα προβλήματα γιγαντώνονται. Τέλος, οι νέοι θέλουν μια κοινωνία μέσα στην οποία θα κυριαρχεί η τελειότητα και η δικαιοσύνη .
 Αξίζει να σημειωθεί, όμως, πως η αμφισβήτηση των νέων μπορεί να καταστεί δύναμη κοινωνικής αλλαγής και προόδου. Κάτι τέτοιο απαιτεί τη συνεργασία όλης της κοινωνίας. Αρχικά, οι μεγαλύτεροι θα πρέπει να ακούσουν και να κατανοήσουν τις ανασφάλειες και τα προβλήματα των νέων . Έπειτα, οι νέοι θα πρέπει να υποχωρήσουν και να αποδεχτούν την βοήθεια των μεγαλύτερων . Στη συνέχεια , θα πρέπει να γίνουν πιο διαλλακτικοί. Τέλος, από την μεριά της κοινωνίας , μπορεί να δημιουργηθούν ομάδες συμβουλευτικές, οι οποίες θα στηρίζουν και θα ακούνε τους νέους. Με αυτούς τους τρόπους θα δημιουργηθεί ένα κλίμα ενότητας και εμπιστοσύνης. Έτσι, θα  συγκροτηθεί μια κοινωνία προσιτή προς τους νέους και κύριο μέλημα της θα γίνει η ικανοποίηση των αναγκών τους. Πρόκειται, όμως, για μια κατάσταση που θα χρειαστεί χρόνο και σταθερά βήματα από  όλες τις μεριές.

   Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι οι νέοι ζουν σε μια κοινωνία που τους προξενεί ανασφάλεια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αμφισβητούν αξίες και αρχές και να αναπτύσσουν κριτική στάση. Όμως μόνο μέσα από την συνεργασία της κοινωνίας και των νέων μπορεί να γεφυρωθεί , η όποια αμφισβήτηση και να εξελιχθεί  σε δύναμη αναγέννησης και προόδου της κοινωνίας.


Άννα Ευρυδόγλου, μαθήτρια Α Λυκείου



Η νεανική αμφισβήτηση και οι αρνητικές ή θετικές συνέπειες 

  Στη σημερινή εποχή, παρατηρείται έντονη δυσπιστία και κριτική από την πλευρά των νέων, απέναντι στο παρελθόν, τις παραδοσιακές αξίες, καθώς και το σύστημα κοινωνικής οργάνωσης που κληρονόμησαν από τους μεγαλύτερους. Αυτή, όμως, η στάση αμφισβήτησης και απόρριψης δεν περιλαμβάνει τις απαραίτητες προτάσεις, έχοντας αρνητικά αποτελέσματα τόσο στους νέους όσο και στην κοινωνία.

    Αρχικά, επηρεάζεται σημαντικά η ψυχική ισορροπία των νέων. Η απουσία προτάσεων, και κατ’ επέκταση λύσεων, για τα προβλήματα της κοινωνίας, έχουν ως αποτέλεσμα τη συνέχισή τους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Με αυτόν τον τρόπο, οι νέοι ταλανίζονται περισσότερο και οδηγούνται στην απαισιοδοξία και στην απομόνωση.

     Ακόμη, η κοινωνία αδυνατεί να πετύχει τη δυναμική πρόοδο αλλά και τη διατήρηση του ήδη υπάρχοντος πολιτισμού. Πρώτα απ’ όλα, εξαιτίας της απουσίας προτάσεων, άρα και του εποικοδομητικού διαλόγου, αποτρέπεται η δημιουργική ανάπτυξη της κοινωνίας. Επίσης, παρουσιάζεται ο κίνδυνος της πολιτιστικής αλλοτρίωσης, καθώς οι νέοι απορρίπτουν το παρελθόν και απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο από τις παραδόσεις.

     Επομένως, η άγονη αμφισβήτηση που ασκούν οι νέοι, επιφέρει αρνητικές συνέπειες, όχι μόνο για τον εαυτό τους, αλλά και για το κοινωνικό σύνολο. Υπάρχει, ωστόσο, η προοπτική για θετική επίδραση στην κοινωνία, αν η αμφισβήτηση αυτή γίνεται με δημιουργικό τρόπο.

   Πρώτα απ’ όλα, η αμφισβήτηση μπορεί να οδηγήσει σε αποτελεσματικές λύσεις. Αυτό συμβαίνει, καθώς η αμφισβήτηση, και η αντίθεση γενικότερα, έχουν ως αποτέλεσμα τον διάλογο, ο οποίος κατά συνέπεια οδηγεί σε λύσεις. Οι λύσεις αυτές χαρακτηρίζονται από ορθότητα και λογική και προάγουν την ασφαλέστερη αντιμετώπιση των προβλημάτων της κοινωνίας.

      Επιπλέον, η γόνιμη αμφισβήτηση συνεπάγεται επαναπροσδιορισμό των αρχών της κοινωνίας. Η κριτική στάση των νέων απέναντι στο σύστημα αξιών που κληρονόμησαν από τις παλαιότερες γενιές, έχει ως αποτέλεσμα τη νέα ιεράρχησή τους. Ακόμη, επειδή στόχος των νέων είναι η δημιουργία ενός τέλειου και δίκαιου κόσμου, οι αρχές και οι αξίες που θα θεωρούνται πιο σημαντικές είναι αυτές που προωθούν τον ανθρωπισμό.

     Συμπερασματικά, η απόλυτη αμφισβήτηση των νέων και η έλλειψη προτάσεων από το μέρος τους, έχει αρνητική επίδραση σε ατομικό αλλά και συλλογικό επίπεδο. Γι’ αυτόν τον λόγο, η κριτική αυτή, πρέπει να ασκείται με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποτελέσει δύναμη αλλαγής και ανάπτυξης.



Αλεξάνδρα Ατματζίδου, μαθήτρια Α΄Λυκείου





Τατουάζ και κίνδυνοι

Είναι γεγονός πως τη σημερινή εποχή οι
περισσότεροι άνθρωποι και ιδιαίτερα οι νέοι,
εντυπωσιάζονται με την ιδέα του τατουάζ, το
οποίο ξεκίνησε για πρώτη φορά από την

Αίγυπτο. Εκείνη την εποχή όμως, το τατουάζ
δεν το έκανε ο απλός λαός, αλλά αντίθετα οι
φυλακισμένοι, οι πολεμιστές, οι ναυτικοί ή οι
εγκληματίες. Επίσης, οι άνθρωποι εκείνης της
εποχής το σχολίαζαν αρνητικά και
θεωρούσαν πως είναι ένα στοιχείο, ώστε να
κρίνουν τον άλλον.

Ευτυχώς, ο κόσμος σήμερα δεν έχει αυτή
την αντίδραση και φαίνεται να είναι πιο
ανοιχτόμυαλος. Παρ ‘όλα αυτά η προσωπική μου άποψη 
για τα τατουάζ είναι ότι θα
πρέπει να αποφεύγονται. Ενδεχομένως,
κάποιοι άλλοι να τα αντικρίζουν σαν έργα
τέχνης και να πιστεύουν πως αυτά τους
κάνουν να ξεχωρίζουν από το πλήθος και πως
ό,τι μας είναι σημαντικό στη ζωή μας θα
πρέπει να το έχουμε ζωγραφισμένο πάνω στο
σώμα μας.

 Για μένα όμως, αυτή η σκέψη
είναι επιπόλαια και ανώριμη, επειδή το
τατουάζ είναι μόνιμο και ο άνθρωπος αλλάζει
διαρκώς. Αλλάζει πρότυπα, ενδιαφέροντα,
προτιμήσεις αλλά ακόμη και συντρόφους.
Τονίζω τους συντρόφους, διότι είναι ένα
αρκετά συχνό φαινόμενο να «χτυπούν»
τατουάζ το όνομα ή ακόμα και το πρόσωπο
αυτών που αγαπούν. Είναι, λοιπόν, κάτι
περισσότερο από σίγουρο, ότι με την πάροδο
των χρόνων το άτομο που πήρε την απόφαση
να κάνει τατουάζ, θα το μετανιώσει. Αν γίνει
κάτι τέτοιο, πλέον έχει ανακαλυφθεί το
λέιζερ, το οποίο του δίνει τη δυνατότητα να
το αφαιρέσει, μόνο που το αποτέλεσμα δεν
θα είναι το καλύτερο και σίγουρα θα είναι
απαραίτητο να είναι μικρή η επιφάνεια για
να είναι όσο γίνεται όπως πριν το δέρμα.
Εκτός από τον κίνδυνο της αλλαγής γνώμης,
υπάρχει και ο κίνδυνος μετάδοσης κάποιου
ιού, από τη στιγμή που ο «καλλιτέχνης» δεν
απολυμαίνει όσο θα έπρεπε τα εργαλεία του.
Βέβαια, υπάρχει και η πιθανότητα να
εμφανιστούν αλλεργίες και μολύνσεις, λόγω
της ουσίας που περιέχει το τατουάζ. Στη
συνέχεια, ένα άτομο με τατουάζ θα πρέπει να
αποφεύγει την έκθεση στον ήλιο και να βάζει
καθημερινά ειδικές κρέμες και αντηλιακό.
Έπειτα, υπάρχει το πρόβλημα της εργασίας.
Πολλές εταιρίες και  τράπεζες,
απαγορεύουν στους εργαζόμενους τους τα
τατουάζ σε εμφανή σημεία του σώματος.

   Συμπερασματικά, είναι ολοφάνερο το
πόσους κινδύνους κρύβουν τα τατουάζ και
πιστεύω ότι δεν πρέπει να βάζουμε τον
οργανισμό μας σε κίνδυνο για κάποια σχέδια,
που κάποτε θεωρούσαμε αναγκαία και
ξεχωριστά.

Αφροδίτη Τσαχίλα, μαθήτρια Α΄Λυκείου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου