Τεχνικές παραγραφοποίησης: Παράγραφος με Αναλογία

Παράγραφος με αναλογία

Αν η θεματική πρόταση ή περίοδος είναι διατυπωμένη ως μεταφορά ή παρομοίωση, τότε πρέπει να αναπτυχθεί με αναλογία, δηλαδή με μια εκτεταμένη παρομοίωση.

Στην αναγνώριση αυτής της παραγράφου είναι πιθανό να μας βοηθήσει η παρουσία λέξεων / φράσεων όπως: μοιάζει με..., είναι σαν..., μπορεί να παραλληλιστεί με..., όπως..., έτσι, αναλογικά, κατ’ αναλογία, παρόμοια κ.α.

παρατηρήσεις:

• Με τη μέθοδο της αναλογίας βεβαιώνουμε την ομοιότητα ανάμεσα σε δύο αντικείμενα, φαινόμενα. φαινομενικά ανόμοια.

Η εξάπλωση μια επιδημικής αρρώστιας γίνεται όπως και η εξάπλωση μιας πυρκαγιάς...

Μια ανθρώπινη ψυχή χωρίς την πρέπουσα παιδεία μοιάζει με ένα μάρμαρο λατομείου...

• Στη μέθοδο αυτή έχουμε δύο μέρη: το ένα μέρος αναφέρεται στο περιγραφόμενο αντικείμενο, που είναι πιο αφηρημένο ή ανοίκειο, ενώ το άλλο σε ένα αντικείμενο πιο οικείο που παρουσιάζει αναλογίες - ομοιότητες με το προηγούμενο.

• Ο αναλογικός συλλογισμός σε μια παράγραφο άλλοτε αποβλέπει να επεξηγήσει περαιτέρω τα προηγούμενα και άλλοτε να ενισχύσει όσα θεωρητικά έχουμε αναπτύξει.

Παραδείγματα ανάπτυξης παραγράφου με τη μέθοδο της αναλογίας:

   Παρομοίωσαν τον άνθρωπο, δηλαδή κάθε μέλος της δημοκρατούμενης κοινότητας, με τα πετραδάκια του ψηφιδωτού. Το καθένα κρατά μέσα στην ατέλειά του το δικό του χρώμα και σχήμα. Το ένα συμπληρώνει το άλλο και όλα μαζί το σύνολο. Μέσα στο σύνολο και για το σύνολο έχει το καθένα τους την ξεχωριστή του θέση και παίρνει την αξία του. Το ένα δεν μπορεί να αντικαταστήσει το άλλο. Ωστόσο, αυτή η ανομοιότητα προσδίδει στο καθένα την αξία του. Αν όλα τα πετραδάκια ήταν όμοια κι απαράλλακτα το ένα με το άλλο, τότε το καθένα θα μπορούσε να αντικατασταθεί από τον οποιοδήποτε τυχόντα αντιπρόσωπό του. Το ίδιο παρατηρείται και στους ανθρώπους μέσα σε μια σωστή κοινότητα. Ο ένας δε μοιάζει με τον άλλο. Αν οι άνθρωποι ήταν τέλεια κι απαράλλαχτα όμοιοι, τότε ο καθένας θα μπορούσε να αντικατασταθεί από τον άλλον, από τον οποιοδήποτε δηλαδή τυχόντα αντιπρόσωπό του.

(Μαζοποίηση και Δημοκρατία, Ι. Ν. Ξηροτύρης)

   Πρώτα απ’ όλα ας προσπαθήσουμε να περιγράψουμε συνοπτικά το διαδίκτυο και ειδικότερα τον παγκόσμιο ιστό (Web) με μία αναλογία. Ας φανταστούμε τον κυβερνοχώρο ως μία τεράστια έκθεση. Ο κάθε «εκθέτης» δημιουργεί το δικό του περίπτερο (site) που καταχωρείται σε μία διεύθυνση (www.adress). Ο χρήστης του διαδικτύου, μέσα από τους τηλεπικοινωνιακούς διαδρόμους που δημιούργησε η σύζευξη τηλεφώνου-υπολογιστή, επισκέπτεται αυτήν την άυλη, διαρκή και παγκόσμια ψηφιακή έκθεση. Περνά από διάφορα sites, επικοινωνεί με τον «εκθέτη», και βεβαίως μπορεί να πάρει, «να κατεβάσει» πληροφοριακό υλικό. Αρκεί να έχει εξασφαλίσει την είσοδο του μέσω ενός προμηθευτή (provider) σύνδεσης στο διαδίκτυο.

 Le Monde diplomatique (μτφ.)

Ο οργανισμός καταναλώνει ενέργεια, όπως και μία μηχανή. Το αυτοκίνητο λ.χ. ή η θεριζοαλωνιστική μηχανή εξασφαλίζουν την αναγκαία για τη λειτουργία τους (κίνηση κ.λπ.) ενέργεια καίγοντας βενζίνη. Το ηλεκτρικό ψυγείο ή ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, δύο άλλες μηχανές, χρησιμοποιούν ηλεκτρική ενέργεια, ηλεκτρικό ρεύμα. Κι ο οργανισμός βρίσκει την αναγκαία για τις λειτουργίες του ενέργεια με ανάλογο τρόπο, καίγοντας ή διασπώντας χημικές ενώσεις. Ο μηχανισμός αυτός της παραγωγής ενέργειας λέγεται καταβολισμός. Είναι φανερό πως ο καταβολισμός είναι φαινόμενο κοινό και για τους οργανισμούς και για ορισμένες μηχανές, αφού και στις δύο περιπτώσεις για τη λειτουργία τους καταναλώνεται ενέργεια που παράγεται από τη διάσπαση χημικών ενώσεων...

(Κ. Κριμπά, Ι. Καλοπίση, Μαθήματα Γενικής Βιολογίας,

Β' Λυκείου)