'' Κλείστε τα σχολειά!"

Μίλτος Κουντουράς

"ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΞΕΧΑΡΒΑΛΩΜΑ"

"Η μαύρη αλήθεια λοιπόν είναι τούτη: Στην Ελλάδα σήμερα δεν υπάρχει Εκπαίδευση. Το φωνάζουν απελπισμένα όσοι αγαπούν ακόμη το Σχολείο, το επανέλαβαν χίλιες φορές ερασιτεχνικά στις εφημερίδες οι δημοσιογράφοι, το μουρμουρίζουν κουνώντας θλιβερά το κεφάλι οι άνθρωποι της περασμένης γενεάς, το αισθάνεται αόριστα ο αγράμματος λαός όταν συχνά μέσα στη βιοπάλη του αναστενάζει: "Κοντά σ’ όλα πάνε και τα καημένα τα γράμματα! ..."

Και η αλήθεια είναι αυτή. Σχολειό πια δεν υπάρχει. Κινείται μονάχα ακόμη ένας ανήθικος κι αρρωστημένος οργανισμός γεμάτος από δηλητήριο και παραφροσύνη, που πολύ σύντομα θα επιδράσει θανατηφόρα σ’ όλη την κατοπινή ζωή του τόπου μας. Μια σάπια και ξεχαρβαλωμένη μηχανή, όπου από ανάγκη ρίχνουμε μέσα μια καθαρή κι αγνή ζωική παραγωγή - τα ευκολόπλαστα παιδιά μας - για να μας τα μεταβάλει ύστερ’ από λίγα χρόνια σε μούμιες κατάξερες και φασκιωμένες ή σε κινούμενα μιάσματα ανασυρμένα σαν από τάφους...

Δεν είμαι καθόλου υπερβολικός. Αγάπησα και ονειρεύτηκα ένα περίλαμπρο Σχολειό, κι αποφάσισα να θυσιάσω κάθε μου υλική ευζωία σε μια ψυχική μου ικανοποίηση. Κι είδα, όσο έζησα εκεί μέσα, τη ρίζα του κακού τόσο βαθιά του εισχωρημένη, ώστε απελπισμένος να καταλήξω πολλές φορές στην εξωφρενική ανακραυγή των σημερινών γραφομένων μου: Κλείστε τα Σχολειά! Γιατί ο οργανισμός αυτός, που τον θέσπισε βέβαια σε παλαιότερα χρόνια ένας αγνός ενθουσιασμός και μια ομαδική αγάπη, κατάντησε στην εξέλιξη του, από ορισμένες αιτίες και αφορμές, μια αθλιότητα κι ένα ψέμα που πρέπει να χτυπηθεί και να εκλείψει, αν δε θέλουμε οι αμέσως ερχόμενες γενεές να πληρώσουν πολύ ακριβότερα από εμάς τις αμαρτίες των γονιών τους".
Μίλτος Κουντουράς "Κλείστε τα σχολειά"(1923)

Το 1923 ο Κουντουράς δημοσιεύει ψευδώνυμα στην εφημερίδα του Σ. Μυριβήλη Καμπάνα (Μυτιλήνης) το πρώτο του κείμενο για τα εκπαιδευτικά πράγματα με τίτλο "Κλείστε τα σχολειά": είναι ένα ιδιαίτερα μαχητικό και οξύ σχόλιο για την κακή κατάσταση των ελληνικών σχολείων, για την κοινωνική υποβάθμιση των δασκάλων, για την ανεπάρκεια της διοικητικής μηχανής, για τα χάλια των προγραμμάτων και των βιβλίων. Παράλληλα, όμως, προβάλλει και το όραμα ενός νέου σχολείου όπου "τα λόγια του χωριάτη, η ασυγκράτητη ζωηράδα του παιδιού, ο έρωτας, το τραγούδι, η χαρά που κάνει τρέλες" δε θα είναι πια "θανάσιμα αμαρτήματα".

Σήμερα, 90 χρόνια μετά, αναζητούμε πνευματικούς ανθρώπους ανάλογου διαμετρήματος για να φωνάξουν με θάρρος «Κλείστε τα σχολειά» και να προβάλουν το όραμα ενός νέου σχολείου, ζωντανού και δημιουργικού, ικανού να χωρέσει τα όνειρα και τις φιλοδοξίες των νέων ανθρώπων.