Μια υπόμνηση για τη γιορτή της Μητέρας
Μυρωδιές που ανασκαλεύουν μνήμες και σημάδια από κραγιόν που αφήνουν αποτυπώματα αγάπης. Όπως και να τις ονομάσει κανείς, οι εκδηλώσεις, άδηλες και φανερές, της μητρικής αγάπης μένουν ανεξίτηλες και ανεξάλειπτες, όσα χρόνια κι αν περάσουν, και μεταβιβάζονται στα μελλοντικά παιδιά. Κι αυτός ο κύκλος της διαδοχής συνεχίζεται αέναα, τονίζοντας τη μοναδικότητα και απολυτότητα της Μητέρας.
 |
| https://www.facebook.com/pages/%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%B7-%CE%92%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CE%9A%CE%BF%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CE%B7/1938736616446672 |
 |
| Από το Μουσείο του Δίου, φωτ. Ελένη Κ. Παπαδοπούλου |
κρέμα νυκτός
κι ύστερα έμπαινε η ίδια, η μαμά.
Τώρα πηγαίνω κι εγώ για ύπνο με κρέμα νυκτός.
Όμως το προσκεφάλι έχει βαθιές χαράδρες
γκρεμίζομαι
κόκκινα κουρέλια τα σεντόνια
παφλάζουν, και μετά ηρεμία.
Μια πρόσκαιρα ενυδατωμένη επιδερμίδα
επιπλέει σαν σχεδία
πάνω σε θολό υγρό επαπειλούμενης σήψης.
ΕΥΛΟΓΑ
Στην εύλογη απορία του
γιατί βάζει κραγιόν λίγο πριν τους αποχαιρετήσει,
μα γι' αυτό ακριβώς, απάντησε,
για να 'χουν κάτι από μένα πάνω τους
σαν θα' χω φύγει.
Κούλα Αδαλόγλου, Γιατί το μέλλον μια μικρή κουκίδα, Σαιξπηρικόν, 2018
 |
| Αντίγραφο ψηφιδωτού της Ραβέννα, φωτ. Ελένη Κ. Παπαδοπούλου |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου