Η βιτρίνα (Οι εκπαιδευτικοί γράφουν...)

 

Τα υλικά αντικείμενα πλαισιώνουν όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας και κάθε φορά που τα αντικρίζουμε, συνειρμικά, ανασύρονται από μέσα μας σκέψεις και συναισθήματα που προκάλεσε η χρήση τους. Η βιτρίνα της Άβρας Αυδή οδηγεί στη μάσκα ξιφασκίας και από εκεί στην εκδίπλωση  σκέψεων και συναισθημάτων χαραγμένων στη μνήμη.

Η βιτρίνα

Περπατώ στο σκοτάδι. Νιώθω την καρδιά να χτυπά. Ένα ζεστό κύμα ξεκινάει από το κεφάλι μου και με κατακλύζει ολόκληρη. Ιδρώνουν τα χέρια. Στο βάθος λάμπει ένα φως. Επιταχύνω. Η καρδιά μου πάει να σπάσει. Αστράφτει μπροστά μου η βιτρίνα. Κρύσταλλα, πορσελάνες, ασημικά γυαλίζουν εκθαμβωτικά. Σηκώνω το σπαθί μου και ορμώ να την σπάσω, να τα κάνω γυαλιά καρφιά. Το χέρι μου παραλύει, καθηλώνεται μετέωρο.  

Ξυπνώ αναστατωμένη και κάνω καφέ να ξελαμπικάρω. Θυμάμαι τη μέρα που μπήκα νιόνυμφη στην τραπεζαρία του οικογενειακού σπιτιού. Σφίχτηκε η ψυχή μου. Τραπέζι, καρέκλες, πολυθρόνες, μπουφές, βιτρίνα όλα σκούρο καφέ σχεδόν μαύρο. 

-Τραπεζαρία στιλ ανγκλέ, μασίφ καρυδιά, σκαλισμένη στο χέρι, είπε η πεθερά μου. Την παραγγείλαμε στον Βαράγκη, όταν παντρευτήκαμε.   

Κοίταξα προσεκτικά τα έπιπλα. Όφειλα να δείξω ότι αναγνωρίζω την αξία τους. Καρέκλες με δερμάτινη επένδυση. Μπουφές με σκαλισμένα γεωμετρικά σχέδια, ρόμβους, τετράγωνα και κύκλους.  Τραπέζι με πόδια λιονταριού. 

Σταμάτησα μπροστά στη βιτρίνα και η πεθερά μου ανέλαβε την ξενάγηση. 

- Στο κάτω ράφι μια φοντανιέρα κρυστάλλινη Murano, ένας παλιός οβάλ καθρέφτης με επίχρυση σκαλιστή κορνίζα και ένα βάζο Bαccarat  σε χρώμα αμέθυστου. Στο μεσαίο ράφι έξι κρυστάλλινα ποτήρια Bαccarat και ένα ασημένιο σερβίτσιο τσαγιού με τσαγιέρα, ζαχαριέρα και γαλατιέρα. Ένα κηροπήγιο από κρύσταλλο Βοημίας και ένας ασημένιος δίσκος με εγχάρακτα τριαντάφυλλα και τα αρχικά της οικογένειας.  Στο επάνω ράφι δύο πιάτα από πορσελάνη Rosenthal, απομεινάρια από το   σερβίτσιο φαγητού της μητέρας μου. Τα μωβ πέταλα βιολέτας με τα χρυσά φύλλα είναι ζωγραφισμένα με το χέρι.  Το κινέζικο βάζο, σε παστέλ χρώματα, σιελ και βεραμάν, είναι αντίκα.  

Στη βιτρίνα θα βάλεις και κάποια δώρα από τον γάμο σου, κατέληξε η πεθερά μου. 

Ανοίξαμε τα πακέτα και ξεδιαλέξαμε τα δώρα για τη βιτρίνα. Πρώτα τα ασημικά. Την ασημένια μπομπονιέρα της κουμπάρας με τα λεπτοδουλεμένα σκαλίσματα γύρω γύρω σαν δαντέλα. Την αυγουλιέρα, ένα κομψοτέχνημα της γιαννιώτικης τέχνης, δώρο του μπαμπά μου, όταν ήμουνα μικρή. Ένα σφαιρικό σκεύος για γλυκό του κουταλιού με δώδεκα κουταλάκια, χαρισμένο από τη θεία Ζίτσα που κατάφερε να το διασώσει από το ξεπούλημα της κατοχής. Τρία μπωλ για ξηρούς καρπούς από τον Γιώργο, τον αγαπημένο φίλο του άντρα μου. 

Η πεθερά μου έκρινε κατάλληλα για τη βιτρίνα δύο ακόμη δώρα από τις δικές μου φίλες, την Εύη και την Άρτεμη. Ένα οβάλ βάζο, με σχέδια από σφυρήλατο ασήμι και πέτρες Swarovski, και μια μινιατούρα περσικής τέχνης, που απεικονίζει έναν άντρα που παίζει μουσική  για την αγαπημένη του.  

Βάλαμε τα δώρα στη βιτρίνα και στρώσαμε τραπέζι. Η πεθερά μου μας είχε ετοιμάσει κοτόσουπα και κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο. Μόλις ήρθε ο άντρας μου καθίσαμε να φάμε. Ανταλλάξαμε χαμηλόφωνα δυο κουβέντες και μετά σιωπή. Ακούγονταν μόνο τα κουτάλια καθώς χτυπούσαν ελαφρά στα πιάτα. Θυμάμαι  καλά πόσο λαχτάρησα εκείνη τη μέρα το πολύβουο σπίτι μου με τις αδιάκοπες συνομιλίες,  τις φωνές, τους καυγάδες και τις μουσικές από το ραδιόφωνο που ήταν μονίμως ανοιχτό. 

Χθες επισκέφτηκα το οικογενειακό σπίτι του άντρα μου. Βρήκα τη βιτρίνα στο χωλ. Είχε μέσα μόνο ένα αρκουδάκι. Είναι η μασκότ του γιού μου που μένει εκεί. Βάλθηκε να κάνει αλλαγές. 

-Μάνα, τα τζίτζιλα μίτζιλα της βιτρίνας τα πακετάρησα και τα ανέβασα στο πατάρι. Μην ανησυχείς. Είναι απολύτως ασφαλή. Όποτε θέλεις τα παίρνεις. Ξέρεις στο πατάρι βρήκα τη μάσκα της ξιφασκίας και το φλερέ σου. Τα θέλεις ή να τα δώσω στον ανεψιό μου; Θα ενθουσιαστεί.    

-Να τα δώσεις στο παιδί. Τι να τα κάνω εγώ; Δεν μου χρειάζονται πια. Εξάλλου ποτέ δεν τα κατάφερνα στην ξιφασκία.

 ΑΒΡΑ ΑΥΔΗ

Η Άβρα Αυδή είναι φιλόλογος και θεατροπαιδαγωγός. Υπηρέτησε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως καθηγήτρια και ως Υπεύθυνη Πολιτιστικών (1982-2011) και δίδαξε επί 15 έτη στο Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ. τα μαθήματα «Δραματοποίηση» και «Το Θέατρο στο σχολείο» (2001-2016). Έχει επιτελέσει ερευνητικό, επιμορφωτικό και συγγραφικό έργο τόσο στον τομέα της γλωσσικής διδασκαλίας όσο και στον τομέα της Θεατρικής Αγωγής.

Συνέγραψε με τη Μελίνα Χατζηγεωργίου τα βιβλία «Η τέχνη του Δράματος στην εκπαίδευση. 48 προτάσεις για εργαστήρια θεατρικής αγωγής» (Μεταίχμιο 2007) και  «Όταν ο δάσκαλος μπαίνει σε ρόλο. 50 προτάσεις για θεατρικά εργαστήρια με Δάσκαλο σε Ρόλο»  (Μεταίχμιο 2018), τα οποία προσφέρονται ως διδακτικά συγγράμματα σε τμήματα θεατρικών σπουδών.Συμμετείχε, μεταξύ άλλων, στη συγγραφή των παρακάτω ομαδικών έργων: Εγχειρίδια «Έκφραση-Έκθεση» για το λύκειο (1985-89),  Πρόγραμμα Σπουδών για τη Νεοελληνική Γλώσσα (1998), ψηφιακό έργο ΠΟΛΥΤΡΟΠΗ ΓΛΩΣΣΑ (2017). 

Ασχολείται με τη δημιουργική γραφή στο πλαίσιο σεμιναρίων για την πεζογραφία στα οποία διδάσκει η Σοφία Νικολαϊδου (οργάνωση Ιανός).