ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΒΟΥΤΥΡΑΣ

Ανάσταση νεκρών





Το διήγημα αυτό είναι ένα φανταστικό αφήγημα με το οποίο επιχειρείται μια κριτική σάτιρα των σύγχρονων κοινωνικών θεσμών. Η υπόθεση δίνει στον Βουτυρά την ευκαιρία να σατιρίσει τη γραφειοκρατία, τον κομματισμό και πολλές άλλες πληγές της ελληνικής κοινωνίας. Το σατιρικό αυτό ευθυμογράφημα είναι από τα πιο καυστικά που γράφτηκαν για να σατιρίσουν την κακομεταχείριση των αρχαίων συγγραφέων στην Ελλάδα. Ο Βουτυράς "ανασταίνει" και φέρνει ζωντανούς στην Αθήνα της εποχής του τον Όμηρο, τον Σοφοκλή, τον Αισχύλο, τον Ευριπίδη, τον Αριστοφάνη, τον Περικλή και τον Φειδία. Σε μια σειρά από επεισόδια ο συγγραφέας σατιρίζει τη νοοτροπία του επίσημου κράτους απέναντι στους αρχαίους καθώς και τους θεσμούς του σύγχρονου κράτους που είναι πολιτικά και πολιτιστικά, ριζικά αντίθετοι με την ουσία του αρχαίου πολιτισμού. Τους βάζουν πρώτα στην έκθεση για να τους δει ο λαός, να τους κάνουν θέαμα για να μαζέψουν χρήματα. Μα ο λαός δε μπόρεσε να τους δει, γιατί ο λαός κρατιέται μακριά από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, που χρησιμοποιείται μόνο σαν επίδειξη για τους ξένους . Ύστερα από λίγες μέρες άρχισε επίθεση εναντίον τους. Η κοινωνία μας δεν σας πολυχρειάζεται γράφουν οι στήλες του Τύπου, ενώ τους γνωρίζουν ότι τα βιβλία τους δε διδάσκονται στα Γυμνάσια. Κάτω από αυτές τις συνθήκες οι επτά αρχαίοι έλληνες συγγραφείς αποφάσισαν να πάνε στον Υπουργό Παιδείας να του ζητήσουν να διοριστούν καθηγητές στα γυμνάσια μια που η διδασκαλία των Ελληνικών είναι το κυριότερο μάθημα. Ύστερα από μια σειρά επεισοδίων γεμάτα χιούμορ και ειρωνεία ο συγγραφέας δείχνει την ασέβεια του εκπροσώπου του κράτους απέναντι στους μεγάλους αρχαίους συγγραφείς και υπαινίσσεται την ασέβεια γενικά των εκπροσώπων του κράτους απέναντι στους πολίτες. Ακολουθεί μικρό απόσπασμα:



"Παρακάλεσα τότε τον κύριον υπουργόν, του είπον την δεινήν θέσιν σας, κ' έτσι δεν είναι; Μια μικρή θέση γι' αυτούς τους ανθρώπους, ότι πρέπει να βρεθεί! Κ' εδέχτηκε ευτυχώς, να σας διορίσει δημοδιδασκάλους, και μάλιστα, πρώτο τον κύριο Όμηρο… Να και ιδού και το χαρτί σου, κύριε Όμηρε. Θα πας σ' ένα χωριουδάκι της Δυτικής Μακεδονίας! Και μετά οι άλλοι σε άλλα, σε τέτοια χαριτωμένα χωριουδάκια της Μακεδονίας και της Ηπείρου. Πάλι καλά. Μα εσείς κύριε Αριστοφάνη, γιατί δεν θέλετε να διοριστείτε;

- Εγώ προτιμώ νάμαι ελεύθερος!

- Α, ναι, έχετε δίκαιο! Και ίσως θα έχετε κάνει σκέψεις να γράψτε καμμιά επιθεώρηση, έ; Και να σας πω, αυτό σας συμβουλεύω να κάνετε! Επιθεώρηση, επιθεώρηση!… Μια ξεκαρδιστική επιθεώρηση δίνει χρήμα, χρήμα! Και πιστεύω, είμαι υπερβέβαιος, ότι θα έχετε μεγάλη επιτυχία! Ξεκαρδιστική όμως, σκανδαλιάρικη! Ξέρετε εσείς! Ο κόσμος αγαπητέ μου κύριε Αριστοφάνη, θέλει το σκανδαλιάρικο σήμερα, θέλει και να γελάσει. Τι να τα κάνει τα σοβαρά! Γέλια, γέλια!… Είναι η εποχή του γέλωτος σήμερα!… Μάλιστα! του γέλωτος, του γέλωτος!… Κάτι άλλο ήθελα να σας πω… α, το θυμήθηκα! Μας επαρουσιάστηκε και μια μεγάλη δυσκολία για τον διορισμόν σας, ένα μεγάλο εμπόδιο! Είσθε χριστιανοί; Αυτό λίγο έλειψε να καταστρέψει το μέλλον σας!…

- Ευτυχώς όμως, έτυχε να έρθει ο αρχιεπίσκοπος, ο άγιος Μητροπολίτης Παχούμης, κι αυτός έρριξε με τα σοφά του λόγια το εμπόδιο!. Είπε αυτός στον κύριο υπουργό ότι όλοι οι εν τω Άδη έχουν βαπτιστεί προ χρόνων πολλών, και μάλιστα απ' αυτόν τον ίδιον τον κύριον ημών Ιησούν Χριστόν όταν κατέβη εις τον Άδην να κηρύξει…

- Για τον Φειδία έγινε τίποτα; τον διέκοψε ο Αριστόφανης.

- Διά τον κύριον Φειδία; Δυστυχώς! Ουδέν! Αν θέλει όμως δύναται να εγγραφεί ως μαθητής εις το πολυτεχνείον διά να αποκτήσει προσόντα, όταν λάβει το δίπλωμά του. Λοιπόν, κύριοι, πιστεύω, θα μείνατε ευχαριστημένοι! Ο κύριος υπουργός, αν και κακοδιάθετος, εφάνη πολύ καλός, και αυτό που σας έκανε είναι κάτι.

Και ο γενικός γραμματέας σηκώθηκε λέγοντας τα τελευταία λόγια.

Αυτοί τον χαιρέτησαν και φύγανε. Το ραβδί του γέρο-Όμηρου ακούστηκε στις πλάκες, έξω απ' το γραφείο του γενικού γραμματέα, κ' έπειτα στη σκάλα την ξυλένια…".