ΚΡΙΜΗΝΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Το Κριμήνι είναι ένα πετρόχτιστο χωριό του Δήμου Βοΐου. Απέχει 70 χλμ. από την Κοζάνη και περίπου 180 από τη Θεσσαλονίκη .

Και λίγα στοιχεία για την ιστορία του χωριού:

Στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα το Κριμήνι ζούσαν για πολλά χρόνια κάποιες αυτόχθονες οικογένειες. Το σημερινό χωριό γεννήθηκε από την καταστροφή των δύο γνωστότερων Παλαιοχωρίων της περιοχής. Στις Δυτικές πλαγιές της κορυφής του Παλιοκριμηνίου, σε ιδιαίτερα ορεινή και δύσβατη τοποθεσία, κοντά στην Κυψέλη, υπήρχε ομώνυμο χωριό, το οποίο καταστράφηκε από τις επιδρομές των Αρβανιτών στις αρχές του 18ου αιώνα. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν και αναζήτησαν καταφύγιο μακριά στο Μοναστήρι των σημερινών Σκοπίων, στην Καστοριά, στην Εράτυρα, στα Αηδόνια και στο Βυθό. Οι περισσότεροι όμως κατέληξαν σε αυτήν εδώ την τοποθεσία και ίδρυσαν το νέο Κριμήνι. Αργότερα, με την καταστροφή του Τσέρου, που βρίσκονταν κοντά στο Δίλοφο, πολλοί κάτοικοί του πέρασαν από εδώ και οι Κριμνιώτες, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τα βάσανά τους, τους πρόσφεραν βοήθεια και τους πρότειναν να μείνουν : Μείνετε, τους είπαν, έχουμε και σπίτια και χωράφια να σας δώσουμε. Έτσι γεννήθηκε το σημερινό Κριμήνι, ένα πραγματικό κόσμημα της αρχιτεκτονικής και του μεγαλείου της φύσης του Βοϊου. Χωρίζεται σε δυο μαχαλάδες, τον Τζερτζέλ και τον Βαρόσι.

ΤΟ ΚΡΙΜΗΝΙ

Το χειμώνα είναι σχεδόν έρημο, όμως το καλοκαίρι ξεπερνάει τους 300 κατοίκους. Πολύ ιδιαίτερη και σπάνια είναι η εκκλησία του Αγ. Ευσταθίου, χτισμένη από το 1868 στη θέση όπου προϋπήρχε εικονοστάσι, με πολλά αντικείμενα φερμένα απευθείας από το Άγιο Όρος. Εντύπωση προκαλούν τα πολλά πηγάδια, που φθάνουν τα 60 στον αριθμό, με πιο χαρακτηριστικό εκείνο δίπλα στον πλάτανο, μιας και η διάταξη των πετρωμάτων δεν επιτρέπει τη δημιουργία επιφανειακών πηγών.

ΚΑΦΕΝΕΙΟ ''ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΡΙΣΙ''



Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ



ΤΟ ΤΟΞΩΤΟ ΓΕΦΥΡΙ



Σας περιμένουμε...

Ένα παλικαράκ’ ουδ έτρωγε, ουδ έπινε με τ’ άρματα τ’ κουβέντιαζε και στ’ άρματά του λέγει: Ντουφέκι μου περήφανο με τα πολλά φουσέκια,πολλές φορές με γλύτωσες και τώρα να με σώσεις! Το λόγο δεν απόσωσε, το λόγο δεν τελειώσε κι οι κλέφτες εμαζώνονταν σα φύλλα, σα χορτάρια,να πάνε να πατήσουνε το Παλιοκριμήνι. Λαϊκό ποίημα.