Περιγραφή: Θεωρία και εφαρμογή

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
• Τοπία ή τόπους που κατοικούμε ή επισκεφτήκαμε.
• Υλικά δημιουργήματα του ανθρώπου (κατοικίες, εργοστάσια, έργα).
• Φυσικά φαινόμενα. -Μεταβολές στη φύση. -Εποχές
• Φυτά. -Ζώα. -Σχέσεις και επιδράσεις στη ζωή μας.-
• Πράξεις και εκδηλώσεις των ανθρώπων. -
• Πολιτιστικές δραστηριότητες.
• Γεγονότα της καθημερινής ζωής..
• Περιγραφή προσώπων, χαρακτήρων.
Πώς θα εργαστούμε: Η σωστή περιγραφή ξεκινά από μια προσεκτική παρατήρηση και εξέταση του αντικειμένου ή του γεγονότος που περιγράφουμε. Δίνουμε τη γενική του εικόνα, τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα, που το ξεχωρίζουν από τ ' άλλα, αποφεύγοντας καθετί το άσχετο και περιττό.
Στην πορεία ακολουθούμε τη φυσική διαδοχή των εντυπώσεων, που δεχόμαστε ή τη σειρά με την οποία εξελίσσεται ένα γεγονός, φροντίζοντας να υπάρχει ενότητα στην περιγραφή .
Συνδέουμε την περιγραφή με κρίσεις, εντυπώσεις, συναισθήματα, δικά μας ή άλλων , για το περιγραφόμενο.
Τέλος, φροντίζουμε να είναι η περιγραφή μας κατατοπιστική ζωντανή και παραστατική χωρίς εξεζητημένες εκφράσεις και λογοτεχνικό φόρτο.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΡΟΣΩΠΩΝ
1. Εισαγωγή
   α.. Ποιο είναι το πρόσωπο (αναφορά στο χαρακτήρα, την ηλικία, το επάγγελμα)
   β. Γενικός χαρακτηρισμός που το διακρίνει από τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.
   γ. Σχέση μας με το πρόσωπο.

2. Ανάπτυξη
   α. Εξωτερικά χαρακτηριστικά: ηλικία, παράστημα και στυλ με έμφαση στα στοιχεία που το διακρίνουν.
   β. Περιγραφή προσώπου, χρώμα, όψη, χαρακτηριστικά, με έμφαση στα μάτια, χείλη, μύτη, μέτωπο, μάγουλα, μαλλιά κτλ. Τονίζονται τα στοιχεία που το διακρίνουν
  γ. Περιγραφή χεριών, κάτω άκρων, κορμού και τυχόν χαρακτηριστικών κινήσεων
  δ. Περιγραφή τρόπου ένδυσης και αιτιολόγησή της.
  ε. Περιγραφή συμπεριφοράς στην εργασία του και στην καθημερινή ζωή
 στ. Αρετές, ελαττώματα και κλίσεις, όπως φαίνονται και όπως σε προσεκτικότερη εξέταση αναδεικνύονται
  ζ. Χαρακτηριστικά επεισόδια ζωής που εκφράζουν άμεσα το ήθος του.

3. Επίλογος
  α. Γενική κρίση δική μας και άλλων

Και η εφαρμογή...

http://www.art-golik.com/portrait/oil/portpait-dah-b.jpg

 Ήταν ένα όμορφο κυριακάτικο πρωινό. Ο ήλιος έλαμπε, ο αέρας ήταν δροσερός και δεν υπήρχε καλύτερη ευκαιρία για μια επίσκεψη στο μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Μπαίνοντας  στο μουσείο, στην αίθουσα με τις προσωπογραφίες, το βλέμμα μου τράβηξε ένας μικρός, πολύχρωμος πίνακας. Πλησίασα , λοιπόν, κι άρχισα να παρατηρώ…

 Παρά το μικρό του μέγεθος- μόλις μισό μέτρο πλάτος και λίγο μεγαλύτερος σε ύψος- ήταν επιβλητικός και συνάμα προσέδιδε μια τόσο μεγάλη αγαλλίαση που δεν ήθελε κανείς να πάψει να τον κοιτάει. Δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο σαν θέμα, μονάχα μια νεαρή κοπέλα με λυτά μαλλιά, καθισμένη σε μια ξύλινη καρέκλα. Ήταν , όμως, τόσο ρεαλιστική η απεικόνιση και τόση η φρεσκάδα της νεότητας που εξέπεμπε, που φαινόταν στα μάτια μου σαν το πιο σύνθετο, έξυπνο και εντυπωσιακό ζωγραφικό θέμα που είχα αντικρίσει. Ένα γλυκό μειδίαμα, μάτια καστανά με βαθύ βλέμμα, μια λινή γαλάζια φούστα και ένα ψάθινο καπέλο συνέθεταν την εικόνα αυτής της όμορφης κοπέλας, ενώ τα χέρια της, ζωγραφισμένα με δέρμα λευκό και δάχτυλα μακριά, σχεδόν σταυρωμένα, κρατούσαν με το ένα χέρι το γόνατο και με το άλλο ένα κομψό αγαλματίδιο της Αφροδίτης της Μήλου. Το φόντο ήταν θαμπό, σκοτεινό, θαρρείς ασήμαντο μπροστά στην ομορφιά του κοριτσιού, γι’ αυτό και ο καλλιτέχνης δεν του έδωσε σημασία. Μόνο μερικές χοντρές πινελιές, λίγα χρώματα, αμυδρό φως.

 Κανείς δεν έμαθε ποτέ ποια είναι αυτή η κοπέλα με το γλυκό χαμόγελο- ίσως σ’ αυτό να οφείλεται και η τόση γοητεία της- όλοι όμως όσοι την είδαν, σίγουρα θα θυμούνται αυτή την μοναδική ομορφιά για χρόνια ακόμη…

Σεΐσογλου Μαίρη, μαθήτρια  Α΄Λυκείου