ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Σαν άνεμος μου τίναξε ο έρωτας τη σκέψη


σαν άνεμος που σε βουνό βελανιδιές λυγάει.

'Ηρθες, καλά που έκανες, που τόσο σε ζητούσα

δρόσισες την ψυχούλα μου, που έκαιγε ο πόθος.



Από το γάλα πιο λευκή

απ' το νερό πιο δροσερή

κι από το πέπλο το λεπτό, πιο απαλή.

Από το ρόδο πιο αγνή

απ' το χρυσάφι πιο ακριβή

κι από τη λύρα πιο γλυκιά, πιο μουσική...