Το παιχνίδι με τις λέξεις οδηγεί στην ανακάλυψη εκείνων των ρωγμών από τις οποίες θα ξεπηδήσει το φως και θα φωτίσει τις ψυχές μας. Δύο ποιήματα από τη συνάδελφο Ευτέρπη Στουγιαννίδου-Μανάση.
Ματαιότης
Κήποι μνήμης που μέσα του ανθίζουν πλήθος ρόδα.
Ρόδα και αγκάθια.
-τα ρόδα ως γνωστόν πάντα έχουνε αγκάθια-και
οι άρπαγες τρυγητές πάντα καραδοκούν…
Τρυγώ τα ρόδα με γυμνά χέρια
ματώνω, μα στο τέλος τα καταφέρνω.
Όλα τα ρόδα σε αποχρώσεις θαυμαστές είναι δικά μου.
Πλέκω το στεφάνι της δόξας μου με ματωμένα χέρια.
Επίλογος
Πειράματα ποίησης στο τούνελ τούτης της τρομακτικής διαδρομής που κρατάει μήνες. Αναψηλάφηση και ένας χειμώνας αναζήτησης – παίζοντας με τις λέξεις- μήπως και βρω τις ρωγμές που θα φωτίσουν το σκοτάδι.
Λέξη κλειδί των ημερών ετούτων της καθημερινής ανασκαφής - ως άλλος αρχαιολόγος- η υπομονή. Στήριγμα για να την αντλήσω, η σταθερότητα σε πράξεις καθημερινής διαβίωσης που επαναλαμβάνονται σχεδόν με θρησκευτική ευλάβεια. Οδηγός μου, μορφές έρωτα που μετουσιώνονται αργά αλλά βασανιστικά σε αγάπη.
Μανάση Στουγιαννίδου Ευτέρπη
Μάρτιος 2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου